Discussier mee | Van burgerparticipatie tot overheidsbeleid

Peter-Paul Verbeek (1970) is universiteitshoogleraar Filosofie van Mens en Techniek en wetenschappelijk co-directeur van DesignLab Universiteit Twente. Hij is tevens honorary professor aan Aalborg University, Denemarken.

Zijn onderzoek richt zich op de relaties tussen mens, technologie en samenleving en richt zich op filosofische analyse, ethische reflectie, en praktijken van ontwerp en innovatie. In het Nederlands publiceerde hij onder andere Op de Vleugels van Icarus (2013), De Grens van de Mens (2011) en De Daadkracht der Dingen (2000); in het Engels onder andere Moralizing Technology: Understanding and Designing the Morality of Things (2011) and What Things Do: Philosophical Reflections on Technology, Agency, and Design (2005).

Verbeek is voorzitter van de World Commission on the Ethics of Science and Technology (COMEST) van UNESCO en lid van de Programmaraad Maatschappelijk Verantwoord Innoveren van NWO, het bestuur van het Rathenau Instituut, de Raad voor Geesteswetenschappen (KNAW), de Commissie voor de Vrijheid van Wetenschapsbeoefening (KNAW) en de Raad van Toezicht van TNO. Van 2010 tot en met 2012 bekleedde hij de Socrates leerstoel aan de Technische Universiteit Delft; in 2006 was hij gasthoogleraar aan de Universiteit van Aarhus (Denemarken). Tussen 2011 en 2013 was hij voorzitter van De Jonge Akademie (onderdeel van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen), en tussen 2013 en 2015 president van de Society for Philosophy and Technology.

In 2014 ontving hij een VICI premie om een theorie te ontwikkelen over de bemiddelende rol van technologie in kennis, moraal en metafysica ('Theorizing Technological Mediation'). In 2008 ontving hij een VIDI premie voor onderzoek naar de vervagende grens tussen mens en technologie ('The Boundaries of the Human'); in 2004 een VENI subsidie om de morele lading van technologie te onderzoeken ('The Morality of Technology'). 

Verbeek is lid van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen (KNAW), Academie voor Technologie en Innovatie (AcTI) en de Koninklijke Hollandsche Maatschappij van Wetenschappen (KHMW). In 2012 ontving hij de Prof. Borghgraef prijs voor biomedische ethiek (KU Leuven), in 2016 de World Technology Award in Ethics (World Technology Network).

Sabine E. Wildevuur is directeur van DesignLab, een ecosysteem bij Universiteit Twente waar wordt geëxperimenteerd, gepionierd en geïnnoveerd om te kunnen voldoen aan de eisen van een snel veranderende samenleving. Het doel is om maatschappelijke uitdagingen te vertalen naar onderzoeksvragen en praktische resultaten, de interacties tussen samenleving en technologie te visualiseren en te verkennen en alle maatschappelijke partners actief bij het proces te betrekken. De belangrijkste aandachtsgebieden van DesignLab zijn: Responsible Design en Citizen Science, door op een transdisciplinair manier te werken. De dagelijkse operatie wordt gestuurd door het DreamTeam.

Wildevuur heeft een graad in Geneeskunde en Communicatiewetenschap van de Universiteit van Amsterdam, Nederland. Sinds de opkomst van internet staat de overlap tussen informatie- en communicatietechnologie en de zorg in het middelpunt van de belangstelling van Wildevuur. Ze werkte enkele jaren voor de Koninklijke Nederlandse Geneeskundige Vereniging (KNMG). In 2000 richtte Wildevuur haar eigen bedrijf Like Wildfire op, dat zich richtte op Wetenschap & Nieuwe Media en samenwerkte met organisaties als Artsen zonder Grenzen, Tijdschrift voor Geneeskunde, MedicInfo en de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen (KNAW).

In 2007 werd Sabine Wildevuur benaderd om het CARE lab op te zetten bij onderzoeksinstelling Technology & Society Waag in Amsterdam. Met het CARE-team heeft ze samen met gebruikers ‘innovatieve’ transdisciplinaire projecten opgezet en geleid binnen het domein van gezondheid, zorg en technologie. Verschillende projecten gingen in op de kwestie van een vergrijzende samenleving, wat leidde tot het medegeschreven boek Connect: Design for an Empathic Society (BIS Publishing, 2013).

Een van haar doelen is het verspreiden van kennis over transdisciplinair onderzoek en de toegevoegde waarde van design thinking om maatschappelijke uitdagingen aan te gaan. Omdat ze sterk gelooft in de verspreiding van dergelijke kennis, heeft ze verschillende tentoonstellingen samengesteld over de rol van design in gezondheid: Designing Health (2013), Designing a Healthy Future (Dutch Design Week, 2017) en Chronic Health: If not us then who (Dutch Design Week, 2018). Ze is een van de oprichters van de Embassy of Health (Dutch Design Foundation).

Aan de Vrije Universiteit Amsterdam deed zij onderzoek naar 'Ontwerpen van informatie- en communicatietechnologie om persoonsgerichte zorg in de behandeling van chronische ziekten mogelijk te maken'.

Natalie Pang is onderzoeker en docent op het gebied van digitaal burgerschap en welzijn, evenals digitale geesteswetenschappen en Datacultuur in slimme steden. Ze is ook verbonden aan het UNESCO Inclusive Policy Lab dat co-creatie van kennis en vertaling naar inclusief beleid mogelijk maakt.

Natalie gebruikt gemengde methoden in haar onderzoek, waaronder digitale methoden en onderzoeksmethoden en leidde externe onderzoeksbeurzen.

Ze is auteur en co-auteur van meer dan 40 tijdschriftartikelen en meer dan 50 conferentiepapers, hoofdstukken in boeken, commentaren en encyclopedieën. Ze heeft ook gewerkt aan vertaalonderzoek in de vorm van beleidsdocumenten en presentaties voor openbare instanties in Singapore en voor internationale technologiebedrijven en fora, waaronder de Mozilla Foundation en het Internet Governance Forum.

Als lid van het uitvoerend comité van de Singapore Heritage Society en bestuurslid van de Southeast Asian Cultural Heritage Alliance (SEACHA), toont ze blijvende belangstelling in digitaal erfgoed en de rol van burgers bij het vormgeven van de stedelijke omgeving in Aziatische steden.

Hallam Stevens is Associate Professor van de bachelor studie History programme en School of Biological Sciences aan de Nanyang Technological University in Singapore. Hij is ook (academisch) Associate directeur van NISTH.

Hij schrijft over genomica, levenswetenschappen, big data en de geschiedenis van computers. Bij NTU geeft hij lessen over deze onderwerpen, evenals over voedselgeschiedenis en geschiedenis van wetenschap en technologie in het algemeen. Zijn eerste boek is een historisch en etnografisch verslag van de veranderingen in de biologische praktijk en biologische kennis, door de introductie van de computer (Life out of Sequence: A Data-Driven History of Bioinformatics (2013)). Hij schreef ook Biotechnology and Society: An Introduction (2016) en de co-editor van Postgenomics: Perspectives on Life after the Genome (2015). Zijn huidige onderzoek is gericht op de ontwikkeling van genomica in de Volksrepubliek China.

Zijn onderzoek richt zich ook op het snijvlak tussen informatietechnologie en biotechnologie. Vooral in sterk geautomatiseerde gebieden zoals genomica heeft de computer de manier veranderd waarop biologen werken, hoe biologen samenwerken en hoe biologen kennis genereren.

Vanessa Evers is hoogleraar Sociaal intelligente systemen aan de School of Computer Science and Engineering en de oprichter en directeur van het NTU Institute of Science and Technology for Humanity (NISTH).

Zij bestudeert de impact van technologie op de menselijke samenleving en om de industrie, de overheid en de academische wereld samen te brengen, om zodoende manieren te vinden dat het gebruik van technologie voor de ontwikkeling van de mensheid verbetert. Daarnaast is zij voorzitter en hoogleraar Human Media Interaction, Universiteit Twente. Tevens is zij wetenschappelijk directeur en oprichter van DesignLab Universiteit Twente.

Professor Evers studeerde Information Systems aan de Universiteit van Amsterdam, Business Information Science aan UNSW, Sydney en is gepromoveerd aan de Open University UK. Daarvoor werkte ze voor de Boston Consulting Group en was ze een gastonderzoeker aan de Stanford University.

Evers' werk bevindt zich op het snijvlak van Computerwetenschappen, Psychologie, Ontwerp en Elektrotechniek, en richt zich op menselijke interactie met kunstmatig intelligente systemen en culturele aspecten van Human Computer Interaction. Het omvat het ontwerp van kunstmatig intelligente systemen die in staat zijn om menselijk sociaal gedrag te interpreteren en op een sociaal aanvaardbare manier op mensen te reageren, evenals de evaluatie van de impact van dergelijke technologie op mensen en de samenleving. Ze is een veelgevraagd spreker in het openbaar in de media en op internationale fora zoals het World Economic Forum in Davos.