Micro- en nanoplasticdeeltjes zijn overal te vinden: in de lucht, in zeeën en rivieren, in de bodem en zelfs in planten en dieren. Door het gebruik van plastic in diverse producten neemt deze concentratie toe. De toenemende aanwezigheid van micro- en nanoplasticdeeltjes in water is wereldwijd een groeiend probleem. Hoewel er geen exacte duidelijkheid bestaat over de schadelijkheid van deze kunststoffen voor mens en milieu, maken wetenschappers zich zorgen. UT-onderzoeker dr. Alvaro Marin, universitair hoofddocent in de Physics of Fluids-vakgroep van de faculteit TNW van de Universiteit Twente, werkt samen met collega's aan een technologie om sporen van micro- en nanoplastic in drinkwater op te sporen en te identificeren.
Op dit moment is er nog geen techniek openbaar beschikbaar om microplastic (en nog erger, nanoplastic) in water op grotere schaal te detecteren. Onderzoekers van de NanoBioPhysics-vakgroep (NBP) zijn er in een recente publicatie in geslaagd om het aandeel nanoplasticdeeltjes te kwantificeren in watermonsters afkomstig van plastic wegwerpbekertjes, met behulp van geavanceerde microscopietechnieken. Helaas is de techniek niet in staat de chemische aard van de plastic deeltjes te identificeren voor grotere industriële toepassingen.
Alvaro Marin werkt nu aan een nieuw vervolgproject, waarvoor hij onlangs een Proof of Concept-subsidie van de Europese Research Council (ERC) heeft ontvangen. In samenwerking met NBP ontwikkelen hij en zijn team een techniek waarbij ze een druppel potentieel verontreinigd water laten verdampen, waarna de niet-verdampte resten met behulp van een spectrometrische techniek kunnen worden geanalyseerd. Dit zou de voor de analyse benodigde tijd aanzienlijk verkorten en het door de plastic afgegeven signaal bij gebruik van spectrometrische technieken vergroten. Voor de ontwikkeling van deze techniek werkt Marin nauw samen met onder andere Mireille Claessens en Christian Blum van de NBP-vakgroep en WETSUS, het Europese kenniscentrum voor duurzame watertechnologie in Leeuwarden.
Europese wetgeving
Er is steeds meer aandacht voor de mogelijke schade van micro- en nanoplastic in water. Eerder uitte de Wereldgezondheidsorganisatie WHO haar zorgen over deze toename. Sinds 2019 werkt de Europese Commissie aan een Europese wet om microplastic te verbieden. Wanneer deze wet in werking treedt, zullen bedrijven die plastic verwerken in hun producten een manier moeten vinden om het vrijkomen van microplastic in hun producten te kunnen analyseren. De door Marin ontwikkelde technologie is mogelijk een deel van de oplossing daarvoor.