Onlangs bereikte ons het droevige bericht dat prof. István Vermes op 6 november plotseling is overleden in zijn woonplaats Pécs in Hongarije. Prof. Vermes werkte geruime tijd als klinisch chemicus eerst in het ziekenhuis Stadsmaten en later het MST te Enschede. Hij verwierf in 1995 internationale bekendheid met een publicatie samen met de groep van wijlen prof. Haanen van de Radboud Universiteit Nijmegen op het gebied van het aantonen van apoptosis (gecontroleerde celdood), “A novel assay for apoptosis-flow cytometric detection of phosphatidylserine expression on early apoptotic cells using fluorescein-labeled annexin-V“ in de J. of Immunological Methods met nu meer dan 3350 citaties. Van 2001-2009 werkte hij als hoogleraar in de groep Polymeerchemie en Biomaterialen (PBM) van de faculteit TNW en het onderzoeksinstituut BMTI, later MIRA, op het gebied van de Moleculaire Aspecten van Cel- en Weefseltechnologie, terwijl hij van 2009-2012 als hoogleraar “Clinical Applications of Miniaturized Diagnostic Devices” betrokken was in de BIOS-Lab on a Chip groep bij de faculteit EWI. István was een gedreven onderzoeker (meer dan 260 publicaties) en hij had een grote inbreng in delen van het onderzoek van onze groepen (meer dan 60 publicaties). Daarnaast gaf hij op inspirerende wijze het vak Fysiologie en was hij de drijvende kracht achter het vormgeven van het vak Clinical Chemistry. Binnen de groep PBM werkte hij nauw samen met dr. André Poot op het gebied van de weefsel engineering van kleine bloedvaten, apoptosis veroorzaakt door hyperthermie en microfluidics voor vasculair onderzoek. István was promotor van Laura Buttafoco (Collagen-based scaffolds for tissue engineering of small-diameter blood vessels), Andries van der Meer (Microfluidic technology in vascular research), Paula Engbers-Buijtenhuijs (Biological characterization of tissue-engineered vascular grafts) en Erwin Nijhuis (Hyperthermia induced apoptosis). Bij de leerstoel BIOS is István mede initiator geweest van een belangrijke switch in het onderzoeksprogramma in de richting van cellen, weefsels en organen op chip, en heeft hij ook na 2012 nog verschillende originele voorstellen voor nieuw onderzoek gegenereerd. Wij hebben István altijd zeer gewaardeerd niet alleen als innemmende en zeer enthousiaste onderzoeker, die bruiste van nieuwe ideeën, maar ook wat betreft zijn nuchtere kijk op zaken, zijn ietwat droge humor en zijn vermogen om mensen te enthousiasmeren. István was extern lid van de Hongaarse Academie van Wetenschappen en tot aan zijn overlijden verbonden aan de Universiteit van Pécs.
Prof.dr. Jan Feijen
Prof.dr. Ir. Albert van den Berg
