“Ik was op de middelbare school altijd al geïnteresseerd in programmeren. Helaas was het geen onderdeel van het curriculum, dus samen met een paar klasgenoten begon ik een club voor iedereen die de basis wilde leren. Toen ik de Open Dag aan de Universiteit Twente bezocht, werd ik verliefd op de campus. Ik kreeg direct een gevoel van saamhorigheid, en vond het leuk dat er honderden studenten-, studie- en sportverenigingen zijn die je kunnen helpen jezelf te ontwikkelen buiten je studie. Ik heb dus aan de Universiteit Twente mijn bachelor Technical Computer Science afgerond, en doorstromen naar de master was voor mij de meest logische volgende stap.
Specialisaties
Het moeilijkste was het kiezen van een specialisatie, omdat alle vier de opties mij aanspraken. Gelukkig is er best wat ruimte om het curriculum af te stemmen op je interesses en sterke punten, ondanks dat iedere specialisatie een aantal verplichte vakken heeft. Dat is het mooie van deze master.
Uiteindelijk heb ik voor de specialisatie Software Technology gekozen, omdat het principes van software engineering, software architectuur en formal methods samenbrengt: elementen die deel uitmaken van elke softwaretoepassing. Wat ik heel fijn vind, is de balans tussen theorie en praktijk. Ik leer om software te modelleren en ervoor te zorgen dat het doet wat het moet doen, maar tegelijkertijd kijk ik ook naar de verschillende manieren om een systeem op te zetten.
Praktische toepassingen
Het mooie aan studeren aan de Universiteit Twente is dat we de theorie meteen in praktijk brengen. Naar mijn mening is dat de beste manier om te leren. Ik herinner me een opdracht waarbij ik een compiler moest maken voor BabyCobol, een programmeertaal die studenten kan helpen oude programmeertalen uit de jaren 60 te begrijpen, zoals COBOL, Fortran en Rexx.
Ik moest een programma schrijven dat een ander programma kon uitvoeren; oftewel, code kan omzetten in instructies die een computer kan begrijpen en uitvoeren. Het was een waardevolle oefening, want om een concept te kunnen begrijpen, moet je het zelf kunnen namaken. Binnen de informatica werken we met veel lagen van abstractie, en het maken van die compiler hielp me te begrijpen wat een computer achter de schermen doet. BabyCobol zelf was een goed voorbeeld. Veel organisaties hebben nog steeds code draaien in oude programmeertalen, en om deze te kunnen onderhouden moeten we ze natuurlijk begrijpen.
Problemen oplossen
Informatica heeft me geleerd een probleem te ontleden en de meest effectieve oplossing te vinden. Ik heb dus niet alleen geleerd om software te bouwen, maar ook te analyseren welke oplossing het meest geschikt zou zijn, en waarom. Dit is heel waardevol, en ik heb het in de praktijk kunnen brengen tijdens mijn afstudeerproject voor een IT-bedrijf. Daar moest ik een manier bedenken om ontwikkelaars beter inzicht te geven in microservice-architectuur. Dit is een computersysteem met een enorm aantal kleine componenten, elk gebouwd en onderhouden door verschillende teams die met elkaar samenwerken. Voor de ontwikkelaars is het moeilijk om verder te kijken dan hun eigen deel van het systeem, omdat alles zo met elkaar verbonden is.
Ik heb een paar verschillende methodes getest: het was een proces van vallen en opstaan. Uiteindelijk koos ik voor een mining-techniek, die normaal gebruikt wordt voor bedrijfsprocessen. Het was een belangrijk leerproces, omdat ik geen stappenplan had en niemand mij precies kon vertellen wat ik moest doen. Ik heb het allemaal zelf uitgezocht, dankzij mijn vaardigheden en kennis uit de master.
Mijn toekomst
Ik heb al een baan gevonden bij een IT-adviesbureau in Amsterdam, waar ik klanten ga helpen om nieuwe IT-systemen op te zetten die moeten samenwerken met hun bestaande infrastructuur. Dankzij alles wat ik heb geleerd in mijn master en de werkervaring die ik heb opgedaan als softwareontwikkelaar bij een startup van vrienden uit mijn studententijd, voel ik me goed voorbereid en heb ik zin om te beginnen!”
