Professor M.P. Breedveld en de witte ingenieur
De eerste generaties alumni kennen hem misschien nog, maar de meesten zullen prof. ir. M. P. Breedveld (1912-1997) vooral associëren met de naar hem vernoemde zaal in de Waaier – een eer die niet zomaar iedereen ten deel valt.
Marinus Pieter Breedveld (1912-1997) werd geboren in Hillegom en studeerde Elektrotechniek aan de Technische Hogeschool Delft. Van 1948 tot 1952 werkte hij als hoofd Technische Dienst bij Djawatan Radio Rebublik Indonesia. Later was hij hoogleraar aan de Universiteit van Bandung en in Delft.
Toen in de jaren zestig werd begonnen met de bouw van de Technische Hogeschool Twente was het aanstellen van kernhoogleraren voor de verschillende afdelingen een van de prioriteiten. Een zeer belangrijke taak, want deze afdelingshoofden zouden ook de richting van het onderwijs en onderzoek bepalen. De Technische Hogeschool Delft voelde nattigheid en vreesde voor ‘desertie’. Niet geheel onterecht, want drie Delftse professoren hadden interesse voor een aanstelling in Twente: Van Hasselt, Vlugter en Breedveld. Van Hasselt zou afdelingshoofd worden van Werktuigbouwkunde, Vlugter voor Scheikundige Technologie en Breedveld voor Elektrotechniek.
Omdat de beoogde afdelingsvoorzitters hun Delftse afstudeerders niet voortijdig in de steek wilden laten en hun voormalige hogeschool niet nog méér voor het hoofd wilden stoten door al hun Delftse afstudeerders mee te nemen naar Twente, kwam er een tussenoplossing. Een aantal vierdejaars studenten van Delft zou naar Enschede verkassen en daar ongeveer een half jaar studeren, waarna ze hun THT-diploma zouden ontvangen. De eerste diploma’s van de THT werden dus uitgereikt aan afstudeerders die het overgrote deel van hun studie in Delft hadden verricht.
Als eerste afdelingshoofd/decaan van de faculteit Elektrotechniek (tegenwoordig bekend als EWI/EEMCS) had Breedveld een uiterst belangrijke rol bij het vormgeven van deze faculteit. Zonder zijn eigen vakgroep voor te trekken richtte hij bijna alle oorspronkelijke vakgroepen in. Een collega beschreef hem als ‘op en top een elektrotechnisch ingenieur, niet wetenschappelijk bekend op een specifiek vakgebied, maar bekend om zijn visie, meestal filosofisch getint’.
Breedveld moedigde collega’s aan om de toepassing van informatietechnologie te zoeken in de biomedische techniek, en vooral op het gebied van neurologie. In de huidige onderwijs- en onderzoeksthema’s van de nog steeds bestaande vakgroepen is de oorsprong van Breedvelds opzet nog altijd terug te vinden.
In 1966 introduceerde Breedveld het idee van de ‘witte ingenieur’: hij vergeleek techniek met een kleurendriehoek waarin het mengen van rood, groen en blauw resulteert in wit. De overeenkomst was dat ook de techniek ontstond uit een bepaalde mengverhouding tussen drie ingrediënten: energie, materie en informatie. Volgens Breedveld diende de THT dan ook ‘witte ingenieurs’ op te leiden, die kennis hadden van alle drie de gebieden. Helemaal High Tech, Human Touch dus!
Deze visie van Breedveld werd breed gedragen, wat veel invloed had op het THT-onderwijs. Niet zo gek dus dat er een collegezaal naar hem is vernoemd. De M.P. Breedveld-zaal wordt gebruikt voor oraties en zo staat Breedveld als invloedrijke professor nog altijd aan de start van wetenschappelijke carrières.
