Rector magnificus designatus Gerrit Berkhoff
De eerste rector magnificus van de Technische Hogeschool Twente was Gerrit Berkhoff, een man die met zijn revolutionaire ideeën over de campusgemeenschap gerust beschouwd mag worden als een van de invloedrijkste rectoren die ons Twentse onderwijsinstituut heeft gekend.
Gerrit Berkhoff (1901-1996) studeert scheikunde in Leiden en promoveert daar in 1929. Na zijn promotie werkt hij jarenlang bij DSM (toen nog Staatsmijnen), waar hij uiteindelijk hoofd wordt van de afdeling Research & Development. In 1961 vraagt minister van Onderwijs Jo Cals hem om voorbereidingen te treffen voor de oprichting van een technische hogeschool in Twente. De werkgroep die belast is met deze taak is namelijk van mening dat er pas een begin gemaakt kan worden met de voorbereidingen als er ook een rector magnificus is aangesteld. Omdat een rector wettelijk gezien pas kan worden benoemd na de opening van een hogeschool, krijgt Berkhoff tot de opening de creatieve titel ‘rector magnificus designatus’, vrij vertaald ‘toekomstig rector magnificus’. Hij draagt de titel met trots.
Berkhoff is rector magnificus van 1964 tot 1967 en tijdens die periode is hij een groot voorvechter van de campusgedachte. De campus was niet alleen een experiment om de focus op de studie te bevorderen, maar moest ook positief bijdragen aan de persoonlijke vorming van de student. In de woorden van Berkhoff zelf: ‘Naast de intellectuele vorming, is natuurlijk ook de mensvorming van belang om een goede ingenieur te kunnen creëren.’ Hij geloofde in eigen verantwoordelijkheid van de studenten in campusaangelegenheden en wilde dat de studenten hun campus zelf leefbaar hielden. Op die manier zou ‘de campushogeschool niet ontaarden tot een kostschool of een kazerne met van bovenaf opgelegde discipline’.
Berkhoff wilde van de THT echt iets nieuws maken en wist zijn medewerkers mee te krijgen in zijn dikwijls revolutionaire ideeën. Zo steunde hij een voorstel van enkele studenten dat er bij schriftelijke tentamens geen surveillance ingesteld hoefde te worden – ‘een verheugend initiatief’, aldus Berkhoff. Het is anno nu niet voor te stellen, maar de maatregel bleef jaren van kracht.
Een van de campusgerelateerde problemen tijdens Berkhoffs rectoraat was ‘de kwestie meisjeshuisvesting’. De voorbereidingscommissie was ervan uitgegaan dat alleen ongehuwde mannelijke studenten zich op de campus zouden vestigen, maar toen meldden zich opeens ook vrouwen aan voor een studie aan de THT. Dat leidde in eerste instantie tot wat paniek bij de bestuurders, want alles – tot de toiletten aan toe – was op mannen ingericht. Gelukkig won het idee dat ook vrouwen het wonen op de campus niet ontzegd kon worden en dat ze zelfs ‘een goede invloed’ konden hebben op de studentengemeenschap aan populariteit en kwam er snel een oplossing voor het probleem.
Zowel in de functie van rector magnificus designatus als in de functie van rector magnificus heeft Berkhoff een grote invloed gehad op de vorming van de THT en de invulling van de campusgedachte. Hij is dan ook geëerd met een zaal in Waaier, die wordt gebruikt voor promoties.