De campus: experiment in het bos, geleid door Campusdecaan Jan Schuijer

De campus: experiment in het bos, geleid door Campusdecaan Jan Schuijer

Begin jaren zestig werd het voormalige landgoed Drienerlo de broedplaats van een gewaagd experiment: een technische hogeschool met het Angelsaksische residential system als basisgedachte – met een campus dus, waar wonen, studeren, werken en feesten samenkwamen.

Het idee achter de campusuniversiteit: de dagelijkse contacten tussen studenten en wetenschappelijke staf zouden een gunstige invloed hebben op de academische vorming van de studenten. Daarnaast zou de eigen verantwoordelijkheid van de studenten bij het besturen van de campus een belangrijke vormende waarde hebben. Dat hebben de oprichters geweten...

In de eerste jaren na de oprichting van de UT (die toen nog de Technische Hogeschool Twente heette) waren studenten verplicht om op de campus te wonen. Gerrit Berkhoff (1901-1996), scheikundige en de eerste rector magnificus van de THT, zag de mogelijkheid om te wonen op de campus als ‘een privilege van de student’. Door nog niet deel te nemen aan het maatschappelijk leven maar tijdens zijn studiejaren in isolement op de campus te verblijven, kon de student zich in alle rust en met volledige focus voorbereiden op zijn toekomstige maatschappelijke verantwoordelijkheden. Professor Jan Schuijer werd aangesteld als Campusdecaan – hij moest leiding geven aan het experiment.

Het idee was dat een grote eigen verantwoordelijkheid van studenten zou leiden tot harmonie op de campus, maar in plaats daarvan ontstonden er vooral conflicten. Jan Schuijer deed zijn uiterste best om dat allemaal in goede banen te leiden, wat nogal een uitdaging was in de jaren zestig, een tijd waarin discussie meer doel dan middel was en vergaderingen vaak doorgingen tot ver na middernacht. Over de wijze waarop Schuijer invulling aan gaf aan zijn functie, zijn de meningen in de tijd veranderd. De Campusdecaan stond zeker in de beginperiode bij de studenten te boek als streng. Maar als alumni nu terugblikken, spreken ze van een toegankelijke en beminnelijke man die zich graag onder de studenten mengde en die zich met hart en ziel inzette om vorm en inhoud te geven aan het studentenzelfbestuur.

Professor Jan Schuijer werd later decaan van de faculteit Chemische Technologie en bleef dat tot aan zijn pensioen in 1986. Ook na zijn pensioen bleef hij de ontwikkelingen aan de universiteit volgen. Tot zijn fysieke gesteldheid het hem in 2013 onmogelijk maakte, reikte hij jaarlijks de Schuijer Cultuurprijs uit aan een student die bijzondere culturele prestaties en studie had weten te combineren. Hij overleed in 2018, op 96-jarige leeftijd.

Niet alleen het studentenzelfbestuur bleek een bron voor veel discussie, dat gold ook voor de campuswoonverplichting. Al direct vanaf de oprichting van de THT in 1961 gingen er stemmen op om de die af te schaffen. Dat gebeurde uiteindelijk in 1974. Het wonen in de stad werd daarna snel populairder, maar de campussamenleving bleef. Nog altijd is de UT de grootste campusuniversiteit van Nederland, met studentenwoningen, faculteitsgebouwen, stafwoningen, sport- en cultuurvoorzieningen en zelfs winkels op hetzelfde terrein. De campus is een knus ‘dorp’ waarin studeren, werken en wonen samenkomen en waar verschillende wetenschapsgebieden elkaar als vanzelf ontmoeten, wat het tot een ideale broedplaats maakt voor vruchtbare uitwisselingen en nieuwe ideeën – en voor studentenzelfbestuur.

Mede dankzij de inspanningen van Jan Schuijer is het experiment in het bos geslaagd. Op de woonverplichting na dan.

De canon is altijd in ontwikkeling en staat open voor debat en discussie. Mis jij een gebeurtenis, kenmerk of markant persoon in de canon?

Voeg dan jouw eigen verhaal toe!