De campusganzen
Dat de campus echt een thuis is voor iedereen, laten onze ganzen wel zien. Sinds een groep wilde ganzen neerstreek op het – pas later naar hen vernoemde – Ganzenveld, zijn ze onderdeel van de campusgemeenschap. Hoe sterk de UT aan haar ganzen is gehecht, bleek wel toen ze voor overlast begonnen te zorgen, maar de campusgemeenschap geen afscheid van ze wilde nemen…
Ruim dertig jaar geleden streken er dertig ganzen op de campus neer. Het terrein vol mooie vijvers en grote grasvelden beviel hen goed, dus besloten ze van de campus hun thuis te maken. In al die jaren werden ze, naast het carillon en het Torentje van Drienerlo, een niet meer weg te denken onderdeel van de campus. Dit werd bekrachtigd tijdens een jubileum van studievereniging Scintilla. In 1990 bood zij ter gelegenheid van haar 25-jarig jubileum het Snaterpad aan: een oversteekplaats voor eenden en ganzen tussen het water bij de Faculty Club (destijds de Boerderij) en de vijver naast de Drienerburght. Voor de veiligheid werd er ook een stoplicht geïnstalleerd met het silhouet van een gans als icoontje. Bij de officiële opening door CvB-voorzitter Van Lookeren Campagne was het geen gans maar een eend die de eerste oversteek maakte. Althans, het karkas van een door de organisatoren geregelde Citroen 2CV. Helaas is het Snaterpad met het ganzenstoplicht verdwenen.
Jarenlang liepen de ganzen zonder problemen rond op de campus. Maar toen in 2012 het viaduct werd gesloopt en op die plek een gelijkvloerse weg werd aangelegd, ontstonden er gevaarlijke situaties. De ganzen waren gewend de Ventweg over te steken om op het talud van het viaduct van het sappige gras te snoepen, en na het verdwijnen van het viaduct gingen ze hier gewoon mee door. Op zoek naar het sappige gras in de middenberm staken ze de drukke Hengelosestraat over. De universiteit stond voor een dilemma: de ganzen veroorzaakten gevaarlijke situaties, maar een campus zonder ganzen was ook ondenkbaar. Rien van Faassen van de Gemeente Enschede stelde het onomwonden: ‘De ganzen horen bij de UT.’ En de universiteit dacht er precies zo over. UT-woordvoerder Bertyl Lankhaar meldde dat de ganzen beeldbepalend waren voor de UT, al sinds jaar en dag. ‘Op heel veel foto’s van de UT zie je de ganzen terug.’
De oplossing bleek uiteindelijk een ‘ganzenuitwisseling’. De dertig originele campusganzen verhuisden naar de Wesselerbrink, en daar kwamen dertig Wesselerbrinkganzen voor terug. De nieuwe ganzen kenden de omgeving nog niet, dus hen kon een nieuwe pas aangeleerd worden. Door het plaatsen van voer op strategische plekken leerden de ganzen waar ze wel en niet konden komen, en de aanpak had het beoogde effect. De ganzen ontwikkelden een vaste looproute en lieten de Hengelosestraat links liggen.
De oplossing van het ganzenprobleem had nog een ander positief effect: volgens sommigen is de nieuwe groep ganzen vriendelijker dan de oude garde, dus de campus is er nog gezelliger op geworden ook.