De Universiteit Twente gaat iets nieuws doen, wat lijkt op de werkwijze van Ikea. Ze zet documenten op internet over speciale medische hulpmiddelen. Technici van ziekenhuizen maken de onderdelen zelf en zetten die eenvoudig in elkaar.
De hulpmiddelen zijn maar voor een klein aantal patiënten. Daarom zijn ze economisch niet rendabel. Het eerste product is een 3D voetplaat. Deze wordt gebruikt om bij topsporters een precieze diagnose te stellen van letsel aan de enkel.
Voor een paar honderd euro
„Academische ziekenhuizen kunnen de hulpmiddelen voor een paar honderd euro maken”, zegt hoogleraar Gabriëlle Tuijthof van de UT. Ze heeft er samen met studenten aan gewerkt om ervoor te zorgen dat het hulpmiddel te documenteren is volgens de Europese regelgeving.
„Denk eens in wat het betekent nu we deze informatie op internet zetten”, zegt Tuijthof. „Ook arme landen kunnen profiteren. Tegen kostprijs kunnen ze zelf een medisch hulpmiddel maken.”
De UT komt dus als eerste met de voetplaat. Orthopeden gebruiken deze vooral bij topsporters met enkelproblemen en bij een kleinere groep patiënten met zwaar versleten enkels. Nu onderzoeken de artsen vaak handmatig het gewricht.
Botje voor botje onderzoeken
Maar veel handiger is het om de voet op de 3D voetplaat in een CT-scan te schuiven. „In de scan kun je botje voor botje de beweeglijkheid van de enkel onderzoeken”, zegt Tuijthof. Maar een paar academische ziekenhuizen hebben het medisch hulpmiddel.
Topsporters moeten bij een blessure vaak snel weer aan het werk. Dan is een precieze diagnose belangrijk. Tuijthof en haar team willen de documenten breed verspreiden. Het is bedoeld voor alle academische ziekenhuizen in Europa die dit soort letsel behandelen.
Vanaf deze zomer komt de informatie vrij. De UT zet ook de onderzoeken op internet naar de veiligheid van het medisch hulpmiddel.
Geen product voor de massa
Is de voetplaat makkelijk te monteren? Ja, zegt Tuijthof en maakt de vergelijking met Ikea. „Je volgt een stappenplan. Het enige wat je erbij nodig hebt zijn een hamer en een schroevendraaier.” Zo simpel is het trouwens niet. Ziekenhuizen moeten de onderdelen voor de voetplaat eerst zelf maken.
Ze hebben een lasersnijder en een 3D-printer nodig. Tot slot moeten ze online een aantal onderdelen bij elkaar shoppen. De kostprijs voor de voetplaat bedraagt 250 tot 500 euro.
De UT gaat in de toekomst ook documentatie voor andere medische hulpmiddelen online zetten. Ze vraagt er geen geld voor. Het gaat volgens Tuijthof om eenvoudige hulpmiddelen voor kleine groepen patiënten. Dat laatste is geen toeval.
Omdat het niet voor de massa is, zijn de hulpmiddelen commercieel niet interessant- er valt lastig geld mee te verdienen. Nog geen duizend patiënten in Nederland zullen baat hebben bij de voetplaat. „Maar ook zij willen van hun klachten af”, zegt Tuijthof.
