Maandag 20 december 2021
Stoute schoenen aan en gaan
Petra: ‘Leontien, je been zit in het gips. Wat is er gebeurd?’
Leontien: ‘Ik heb mijn achillespees afgescheurd tijdens een handbalwedstrijd. Mijn eerste blessure in 35 jaar.’
Petra: ‘Ai, wat naar. Hopelijk ben je snel weer op de been. Zal ik maar gauw een leuker onderwerp aansnijden? Ik ontdekte een overeenkomst tussen ons: wij zijn allebei naar de UT gekomen voor onze studie, hebben onze partners hier ontmoet en zijn nooit meer weggegaan.’
Leontien: ‘Ik voelde me als student al snel helemaal thuis aan de UT. Ik werd lid van de studentenhandbalvereniging, was na twee weken secretaris van de club en het jaar erna voorzitter. Ik heb mijn partner, die ook aan de UT studeerde, bij een wedstrijd leren kennen; hij speelde, ik floot en na afloop raakten we aan de praat in de Vestingbar. Hij werkt nu bij Saxion, wat ook weer voor een leuke verbinding zorgt, vanwege de steeds intensievere samenwerking tussen de UT en Saxion. Daar kunnen we leuk over sparren. Tijdens mijn zwangerschappen heb ik aan aquajogging gedaan in het campuszwembad en voor een wandeling met de hond lopen we vaak naar de campus. Ik geniet van die verwevenheid, ik vind het gewoon een hele fijne plek.’
Petra: ‘Ook voor mij is de campus veel meer dan alleen de plek waar ik werk. Het is een gemeenschap en ontmoetingsplaats. Draagt dit bij aan het streven naar een inclusieve organisatie, denk je?’
Leontien: ‘Wat ik mooi vind, is dat het allemaal kán, maar niet móet. Er zijn genoeg mensen die werk en privé liever gescheiden houden. Die open houding is belangrijk, zeker als je het hebt over inclusiviteit. Ik zie het graag zo: iedereen heeft een andere toegevoegde waarde. Laten we ons daarvoor openstellen en kijken hoe we die enorme variatie aan krachten kunnen bundelen.’
Petra: ‘Een mooi uitgangspunt voor de programmamanager van Shaping2030. Hoe ben jij eigenlijk op deze plek terechtgekomen?’
Leontien: ‘In een aantal stappen. De eerste jaren na mijn studie werkte ik als communicatiemedewerker voor verschillende afdelingen van de UT en was ik betrokken bij een paar grote projecten, zoals de Dies Natalis-viering en de opening van het academisch jaar. Zo heb ik de organisatie goed leren kennen. Toen ik op een bepaald moment voelde dat mijn toegevoegde waarde in een andere functie groter zou zijn, heb ik de stoute schoenen aangetrokken. Ik belde Kees Eijkel, toen directeur van Strategic Business Development, en zei hem: “Ik denk dat jij mij goed kunt gebruiken.”’
Petra: ‘Wat een daadkracht! En wat zei hij? ‘Kom maar op!’?’
Leontien: ‘Ja, nadat ik hem verteld had dat ik enerzijds veel kansen zag in de plannen van SBD om de samenwerking tussen de UT, het bedrijfsleven en de overheid aan te halen, en anderzijds vreesde dat SBD daarvoor te weinig menskracht in huis had. Ik opperde dat ik daar toegevoegde waarde zou kunnen hebben. Drie weken later kon ik er beginnen.’
Petra: ‘Een slimme zet en mooie kans dus. Wat heb je zoal gedaan in die rol?’
Leontien: ‘We hebben gekeken naar thema’s en samenwerkingen die we verder konden aanjagen. Een sprekend voorbeeld is de onderzoekscampus voor innovatieve energietechnologie op vliegbasis Twente. Kees Koolen, UT-alumnus en voormalig directeur van Booking.com, zag hierin enorm veel potentie en klopte bij de UT aan: ‘Willen jullie meedenken over de mogelijkheden?’ Het was een gigantische, geweldige uitdaging die heel veel in beweging bracht – tussen wetenschappers, gemeenten in de regio, de provincie, het bedrijfsleven, .... Uiteindelijk liep het project stuk, maar het heeft ons echt heel veel gebracht, waaronder het besef dat we onze krachten op het gebied van duurzame energie beter moeten bundelen. Zo is het Centre for Energy Innovation van de grond gekomen waar ik de afgelopen jaren programmamanager van was.’
Petra: ‘Je straalt als je hierover vertelt. Waar zit ‘m dat in?’
Leontien: ‘Ik hou ervan om met hele goede mensen ergens aan te bouwen, om beweging in gang te brengen waar we beter van worden. Ik wil ontwikkelingen niet alleen zichtbaar, maar ook voelbaar maken. Daar krijg ik energie van.’
Petra: ‘Waarom maakte je dan toch de transfer naar Shaping2030? Dacht je opnieuw: daar kunnen ze wel een snufje Leontien gebruiken?’
Leontien: ‘Haha, ja, dat dacht ik. Ik was natuurlijk op de hoogte van de Shaping2030-visie en voornemens, maar ik wist niet goed wat Shaping2030 mij als medewerker te bieden had. Dan weten vast meer mensen dat niet, beredeneerde ik. Werk aan de winkel dus. Een winkel die ik graag bestier. En wat ik zie, nu ik er midden in zit, is dat Shaping2030 me wel degelijk al veel gebracht heeft.’
Petra: ‘Noem eens wat.’
Leontien: ‘Ik heb niet alleen kansen gepakt om te groeien, maar ook gekregen. De SBD-directeur gaf me alle vertrouwen en ruimte, terwijl ik geen achtergrond heb in business development. En als ik kijk naar alle cursussen en trainingen die ik al heb kunnen volgen aan de UT … Die zijn waardevol voor mijn ontwikkeling en daardoor ook voor de organisatie. Ik hoop dat iedereen van het rijke aanbod en de vele mogelijkheden gebruikt maakt. Waarbij groei in mijn optiek niet alleen de hoogte in gaat, je kunt jezelf ook verbreden. Kijk eens opzij, naar een andere dienst of faculteit. Wat vind je interessant? Wat wekt je nieuwsgierigheid? Welke uitdaging zie je? Ga ervoor!’
Petra: ‘Wat is jouw missie voor de komende jaren?’
Leontien: ‘Het concreter maken van de doelen die we geformuleerd hebben voor Shaping2030. Waar willen we staan in 2023? Waar moeten we dan nu prioriteit aan geven? En wat is er dan nog nodig op weg naar 2030? De ‘papieren’ doelen moeten going concern worden, zoals bijvoorbeeld het Diversity & Inclusion Office dat is geworden; voortgekomen uit de strategie van Shaping2030, gevoed door medewerkers uit alle gelederen en concreet onderdeel geworden van de UT. Daarmee zetten we geen punt achter dit doel, maar de ontwikkeling is goed in gang gezet.
Ik reserveer flink wat tijd in mijn agenda om met mensen te praten. Wat kom je tegen, waar loop je tegenaan, wat beweegt je, wat heb je nodig? Die input is heel belangrijk voor mij, voor Shaping2030. Dus als mensen denken: volgens mij vergeet je nog wat, dan hoop ik dat ze me bellen. Met elkaar in gesprek gaan en blijven, volgens mij is dat the key.’
Petra: ‘Zo is het. Dat vind ik ook zo mooi aan deze interviews. Steeds als ik er een lees, denk ik: Goh, ja, die werkt hier ook. Wat een leuke collega, wat een interessant werk. Ik heb voor mijn gevoel allemaal nieuwe mensen leren kennen. Met ieder hun eigen toegevoegde waarde, zoals jij zegt.’
Leontien: ‘Leuk dat wij ook ons verhaal daaraan kunnen toevoegen!’