“In 1988 kwam ik (Esther Schrier) naar de UT om Bestuurskunde te studeren. Tijdens mijn studie heb ik Joyce en Hanna leren kennen, met wie ik nu al zo’n dertig jaar bevriend ben. In 1989 moesten we voor een vak in tweetallen opdrachten maken. Joyce vroeg mij of ik dat met haar wilde doen. Zij zat altijd vooraan bij colleges, lette goed op, stelde vragen en haalde alle vakken in één keer. Zij had dan ook na een jaar haar propedeuse en ook nog cum laude. Ik was wat terughoudend om met haar samen te werken: ik kende haar immers niet persoonlijk en vond haar zó goed in de studie! Maar we bleken ontzettend veel gemeen te hebben en konden heel goed praten en thee drinken! Dat we nog toegekomen zijn aan de opdrachten is verbazingwekkend, zoveel hadden we te bespreken. Daarbij bleken we ook nog vlak bij elkaar op de campus te wonen.
Binnen korte tijd kwam Hanna er bij. Zij zat ook bij ons in het studiejaar. Zij woonde tussen Joyce en mij in, ook op de Witbreuksweg. De vriendschap met z’n drieën werd al snel heel hecht. We spraken elkaar een aantal keer per dag. En als we elkaar niet zagen voor college of een kopje thee, dan hingen we aan de telefoon met de interne lijn. We kwamen veel bij elkaar over de vloer en onze huisgenoten werden dan ook weleens gek van ons. Iedere keer dat getelefoneer en de deur voor ons open maken! We liepen in ons tweede studiejaar heel wat feestjes af, maar in mijn herinnering zaten we dan altijd met z’n drieën bij elkaar te kletsen.
We kregen in 1990/1991 binnen ongeveer acht maanden alle drie verkering en zijn in 1998 alle drie binnen drie maanden tijd met die verkering van toen getrouwd. Onze mannen studeerden ook aan de UT maar dan Technische Bedrijfskunde, Toegepaste Wiskunde en Chemische Technologie. Hanna heeft haar man zelfs leren kennen via mij, omdat hij ook bij Kronos (atletiekvereniging) zat.
We hebben in die dertig jaar veel feestjes gevierd, maar ook verdrietige momenten gedeeld. Inmiddels zijn we dit jaar 22 jaar getrouwd en hebben we kinderen, van wie er al twee aan het studeren zijn. We wonen in Capelle aan den IJssel, Ede en Roermond, maar zien elkaar nog regelmatig. Natuurlijk altijd onder het genot van een kopje thee.
Mijn dochter doet dit jaar eindexamen en heeft plannen om aan de UT te gaan studeren, als ze wordt toegelaten! Hopelijk kan zij dan ook van deze vriendschappen voor het leven maken.”