Maandag 11 oktober 2021
De moderne onderzoeker
Vasileios: ‘Nando, ik val maar gelijk met de deur in huis: we moeten samenwerken. Ik werk met vriesdrogen als een techniek en ik heb wat ideeën. Jouw onderzoek heeft te maken met lage temperaturen, toch?’
Nando: ‘Ja, onder andere. Mijn onderzoeksgroep richt zich op supergeleiding en cryogeen. Simpel gezegd maken we koelers. Vergelijkbaar met de koelkast die je thuis hebt. Wij verkoelen er geen boodschappen mee, maar sensoren. Zoals voor satellietcamera’s die op de aarde gericht zijn. Hoe koeler de sensor, hoe helderder de foto. We proberen om die koeler efficiënter te maken. Zo hoeven we minder materiaal de ruimte in te sturen en hebben we lagere kosten.’
Kostas: ‘Aha, klinkt interessant, maar ook ingewikkeld. Hoe ben je erop gekomen om onderzoek te doen naar dit specifieke onderwerp?’
Nando: ‘Eerlijk gezegd maak ik gewoon af waar ik aan begonnen ben. Mijn masteronderzoek ging goed en mijn professor moedigde me aan om verder te gaan. Geen spannend verhaal. Ik was nooit echt van plan om een PhD te doen. Ik wist niet eens zeker of ik nog verder wilde in de natuurkunde na mijn bachelor. Maar, één ding is zeker: ik ga mijn wetenschappelijke carrière niet voortzetten na mijn PhD.’
Kostas: ‘Vind je onderzoek doen zo saai?’
Nando: ‘Nee hoor, dat is het niet. Maar ik mis in de academische wereld de mogelijkheid om vaardigheden op te doen die bevorderlijk zijn voor mijn persoonlijke ontwikkeling. Zoals spreken met verschillende stakeholders en een zakelijk voorstel schrijven. Ik zoek altijd naar manieren om mijn horizon te verbreden.’
‘Daarom zijn mijn vrienden en ik ons eigen bedrijf begonnen, Realised. Het begon allemaal met een codeerproject van mijn kamergenoot en zijn vriend. Dat project had te maken met energie. Zij wisten daar niets van, terwijl ik me daar veel mee bezighield toentertijd. We besloten onze krachten te bundelen. Ons eerste project was om alle energiedata van de campusgebouwen te publiceren. Met de lancering van energydata.utwente.nl zijn we de eerste universiteit die transparant is over haar energieverbruik. Daarnaast maken we het ecologische voetafdrukrapport dat de universiteit elk jaar presenteert.’
Vasileios: ‘Dat klinkt als een transitie naar commercialisering. De moderne onderzoeker wordt niet per se een academicus, maar kan zijn onderzoek ook vertalen naar een commercieel product. Herken je je in die omschrijving?’
Nando: ‘Misschien, maar ik ben er eigenlijk een beetje op tegen. Ik heb een vrij traditionele visie op de academische wereld. Het is een kennisinstituut. Het hoeft niet in een ivoren toren te zitten, maar we moeten het op zijn minst beschermen. Er moeten duidelijke grenzen zijn. Daarom probeer ik ook altijd duidelijk aan te geven wanneer ik als wie spreek. Ik heb meerdere petten op.’
Vasileios: ‘Dat begrijp ik. Kostas en ik zijn een stichting begonnen en ik werk in een start-up, dus ook wij dragen meerdere petten.’
Nando: ‘Ja, ik weet het. Jullie hebben een stichting voor het uitwisselen van Griekse studenten en jonge professionals, toch? Kun je de Griekse man die ooit gyros verkocht op de campus niet overtuigen om terug te komen?’
Kostas: ‘Haha, ik ken hem wel. Weet je, de Grieken hier zijn geneigd om te clusteren. Wij vinden dat zonde. Daarom is een pijler van onze stichting om voor een soepelere integratie te zorgen. De andere pijlers zijn de uitwisseling van kennis en inclusie. Het gaat goed. We hebben studiebeurzen weggegeven en Griekse studenten naar de UT gehaald voor de zomerschool. Nu bereiden we een reeks presentaties voor, waarbij we een podium bieden aan interessante persoonlijkheden van de universiteit.’
‘De weg hiernaartoe was niet gemakkelijk. Het idee van een wetenschappelijke ondernemer bestaat niet in Griekenland. Universiteiten daar hebben niet eens een octrooicentrum tot hun beschikking. Daardoor voelde ik me slecht voorbereid op deze transitie. Heb jij het gevoel dat je master je hiervoor klaargestoomd heeft?’
Nando: ‘Niet echt. Mijn master was erg theoretisch. Ik kreeg pas tijdens mijn PhD te maken met dingen als patenten. In 2015 begon de UT met het Twente Education Model (TOM) en sindsdien zijn ondernemerschapsvaardigheden beter opgenomen in de curricula.’
‘Persoonlijk ben ik geen voorstander van deze nieuwe aanpak. Voor mijn gevoel wordt vooruitgang belemmert door de focus op patenten en financiering. Het forceert je om dingen te onderzoeken die je normaal gesproken niet zou onderzoeken. Als je slimme mensen gewoon hun gang laat gaan, komen ze vanzelf met iets nieuws en interessants.’
Vasileios: ‘Nou ja, zoals je zelf al zei, onderzoek moet onafhankelijk zijn. Patenten zorgen daarvoor. Daarnaast weerhouden ze je er niet van om impact te hebben. Kijk naar jou en je bedrijf! Daarover gesproken: hoe vind je dat de UT het doet als het gaat om energiebesparing?’
Nando: ‘We doen het goed vergeleken met andere universiteiten. In het algemeen denk ik dat we minder zouden kunnen focussen op gangbare maatregelen. Ik houd altijd de data in mijn achterhoofd. Maatschappelijke discussies over plastic rietjes en koffiebekers zorgen voor bewustwording, maar hebben geen blijvende impact. De UT kan zich beter richten op het verminderen van gasconsumptie. Dat is op de korte termijn misschien niet de meest aantrekkelijke of rendabele maatregel, maar wel wat het meeste invloed heeft op de lange termijn.’