Maandag 22 Maart 2021
DUURZAAMHEIDSTRAINING VOOR MENS EN MACHINE
Heidi: ‘Alex, je bent vrij nieuw aan de universiteit en in de regio. Ik heb je naam daarom even gegoogeld. Je bent geboren en getogen in Engeland, hebt een tijd in Zweden gestudeerd en werkte eerder in Maastricht. Wat bracht je naar Twente?’
Alex: ‘Een geweldige functie als coördinator van The Green Hub, het nieuwe duurzaamheidsplatform van de UT. Toen ik de vacature zag, was ik meteen verkocht. In mei vorig jaar ben ik aangenomen en afgelopen september ging The Green Hub officieel van start.’
Heidi: ‘Wat sprak je aan?’
Alex: ‘Het aanjagen van duurzaamheid op deze universiteit. We willen dat alles en iedereen – medewerkers, studenten, faculteiten, studieverenigingen – duurzaamheid als vanzelf meenemen in hun denken en doen. We willen het bewustzijn vergroten voor alle groene initiatieven die er al zijn en voor de acties die we nog moeten en kunnen ondernemen. Dat doen we door het onderwerp van alle kanten te bekijken, bevragen, onderzoeken, faciliteren en stimuleren.’
‘Geweldig om die rol met een team van veertien studenten op te pakken. Zij verbinden zich een jaar lang, gemiddeld acht uur per week, aan The Green Hub om naast hun studie breder en dieper te focussen op duurzaamheid. Ik vind het een superleuke en eervolle uitdaging om juist deze jonge mensen op te leiden tot duurzaamheidsprofessionals. En weet je wat ook leuk is: een paar dagen nadat ik mijn baan kreeg, zijn mijn vrouw en ik getrouwd. Het was dus een bijzonder mooie week.’
Heidi: ‘Wat je noemt een nieuw begin! Gefeliciteerd! Kende je Enschede en omgeving al?’
Alex: ‘Dank je. Nee, ik kende de regio nog helemaal niet. En het echte ontmoeten verloopt nu natuurlijk wat lastig; met de meeste mensen maak ik kennis via het beeldscherm. Wat me al erg aanspreekt, is het Twentse ‘what you see is what you get’. In Maastricht, waar ik een soortgelijke functie had, ging meer aandacht uit naar de vorm, naar uiterlijk vertoon. Zelf ben ik vrij direct en dat past prima hier.’
Heidi: ‘Op je LinkedIn-account zag ik dat je als student al met duurzaamheid begaan was.’
Alex: ‘Ik studeerde milieukunde in Manchester en volgde vakken als meteorologie, geologie en klimaatverandering. Bij dat laatste vak merkte ik dat mijn interesse voor duurzaamheid verder reikt dan het ‘willen weten’. Het raakt me persoonlijk.’
Heidi: ‘Waarin zit ‘m dat?’
Alex: ‘De aarde en de natuur fascineerden me altijd al. En hoe meer ik erover te weten kwam, hoe meer ik me afvroeg: als klimaatverandering een feit is, waarom treden we er dan niet harder tegen op? Waarom doen nog zo veel mensen alsof hun neus bloedt? Waarom ondernemen politici en bedrijven niet meer actie? Ik begrijp dat écht niet en het maakt me boos.’
‘Duurzaamheid is een onderwerp waarmee ik me identificeer, het staat niet los van wie ik ben. Daarom vatte ik het vroeger nog weleens persoonlijk op als ik kritiek kreeg op mijn werk. Dat deed dan pijn. Gelukkig weet ik er nu anders mee om te gaan. De uitdaging is om verschillende perspectieven te verbinden. Dat is ook wat mijn team en ik bij de UT gaan doen.’
Heidi: ‘Leg eens uit.’
Alex: ‘Met Shaping2030 heeft de UT een stip op de horizon gezet, ook op het gebied van duurzaamheid. De vraag is: hoe komen we daar? Die vraag helpen wij beantwoorden. We wakkeren de discussie aan in alle gelederen over wat we met elkaar onder duurzaamheid verstaan en wat voor universiteit we willen zijn in 2030. Niet iedereen denkt er hetzelfde over, maar juist die verschillende perspectieven zijn interessant.’
KENNIS DELEN EN DOORGEVEN
Heidi: ‘Laten we even dromen. Waar staan jij en je team over, zeg, vijf jaar?’
Alex: ‘Het zou mooi zijn als The Green Hub over een paar jaar een centraal instituut voor duurzaamheid op de campus is; een interdisciplinair centrum waar studenten en wetenschappers van alle faculteiten elkaar weten te vinden, hun kennis uitwisselen en bundelen om die via het onderwijs verder door te geven.’
Heidi: ‘Zelf ben ik betrokken bij het opzetten van een robotics-masterprogramma waarin we ook streven naar die interdisciplinaire samenwerking en uitwisseling.’
Alex: ‘Geweldig dat jullie over de grenzen van faculteiten heen kijken. Dat is heel waardevol.’
Heidi: ‘Hoe denk jij dat wij duurzaamheid in ons masterprogramma kunnen inbouwen?’
Alex: ‘Ha, leuk, dit is bij uitstek een vraag om bij ons neer te leggen! Ik zou beginnen bij de ethiek van technologie en kunstmatige intelligentie. Als we streven naar een duurzamere wereld, dan moeten we de machines die we programmeren leren denken in termen van duurzaamheid. En natuurlijk moet je de materialen die je gebruikt weloverwogen kiezen.’
Heidi: ‘Het draait dus steeds om de vraag: wat is de impact van wat ik doe op de natuurlijke omgeving en op de samenleving?’
Alex: ‘Precies! Het is belangrijk dat we UT-studenten helpen om een kritisch denkproces te ontwikkelen, zodat zij als vanzelf die vraag stellen. Als we dat samen voor elkaar krijgen, dan is duurzaamheid niet langer alleen een streven, maar wordt het de lens waardoor je kijkt. Dat is in mijn ogen wat Shaping2030 behelst. Die diepe verandering.’
Heidi: ‘Lijkt me interessant om hierover nog eens met je verder te praten. Ik denk dat je ons goed op weg kunt helpen met de duurzaamheidscomponent in ons masterprogramma.’
Alex: ‘Graag, laten we een afspraak maken!’