Maandag 30 mei 2022
Pick your battles
Dipti: 'Hoi Fenna! Ik zag dat je zowel je bachelor als je master hebt afgerond aan de Universiteit van Amsterdam (UvA). Ik ben benieuwd: welke verschillen met de UT zie jij?'
Fenna: 'Ik denk dat het grootste verschil de schaal is. De UvA is heel groot. Toen ik hier kwam, merkte ik dat ITC – de faculteit waar ik werk – een hechte gemeenschap is. Mensen nemen de tijd om met elkaar als persoon te praten en naar elkaar te luisteren. Dat heeft mijn ervaring echt gevormd. PhD-onderzoek doen kan nogal individueel en eenzaam zijn. Omdat ik aan een faculteit werk die zo “huiselijk” is, kreeg ik toch een gevoel van gemeenschap.’
Dipti: 'Dat kan ik me voorstellen. Toen ik in 2020 naar de UT kwam, zocht ik die interactie ook. Helaas liet de covid-pandemie dat tot nu toe niet echt toe...'
Fenna: 'Ja, de afgelopen twee jaar waren uitdagend. Ik was zelf net terug van veldwerk in Lima, Peru, toen de eerste lockdown begon. Het was zo'n vreemde tijd. Vanuit huis werken aan mijn onderzoek gaf me een afstandelijk gevoel. Soms dacht ik: ik isoleer mezelf op dit kleine academische eiland, met abstracte gedachten die niemand ooit zal lezen. Waar doe ik dit eigenlijk voor?’
Dipti: ‘Hoe heb je het volgehouden?’
Fenna: 'Mij hielp het enorm om weer contact te maken met anderen. Ik heb meegedaan aan verschillende online conferenties en aan een project met mensen uit Lima. Onderzoek doen blijft natuurlijk tot op zekere hoogte altijd abstract, maar ik heb nu wel het gevoel dat er mensen zijn voor wie mijn werk relevant is.'
Dipti: 'Je onderzoek gaat over geo-informatie. Dat is helemaal nieuw voor mij. Kun je in lekentaal uitleggen wat je precies doet?'
Fenna: 'Mijn collega's en ik kijken naar de interactie tussen geo-technologie en de samenleving. Onder geo-technologie versta ik alle instrumenten die worden gebruikt om de geo‑ruimtelijke verschijnselen te begrijpen. Mijn eigen onderzoek gaat over het gebruik van digitale technologieën voor waterbeheer, in de stad Lima. In waterinfrastructuur zitten veel sensoren en meters. Alle gegevens worden verzameld in een controlekamer in de waterzuiveringsinstallatie. Je kunt precies zien waar het water naartoe stroomt en wie zijn rekeningen heeft betaald. Ik onderzoek hoe die technologieën het leven van mensen beïnvloeden. Oké, ik weet eigenlijk niet zeker of je dat als leek kon volgen, haha...'
Dipti: 'Ik begrijp het wel een beetje! Je onderzoek heeft duidelijk een maatschappelijke kant. Daarover gesproken: op jouw LinkedInprofiel zag ik iets over een podcast die je hebt gemaakt, Dialogical Spaces. Waar gaat dat over?’
Fenna: 'Ja, dank je wel dat je daarnaar vraagt! Dialogical Spaces is een project dat ik ben gestart samen met Ana, een ITC-collega. Als gevolg van de 'black lives matter'-protesten in Europa en de VS zijn veel universiteiten kritischer gaan nadenken over hun rol in het in stand houden of ontmantelen van racisme en seksisme. Hier aan de UT werd dat gesprek vaak gereduceerd tot twee dingen: hoe krijgen we meer internationale studenten, en hoe krijgen we meer vrouwelijke professoren? Die vragen zijn belangrijk, maar ze gaan niet over diversiteit en inclusie als geheel.
Om de discussie op gang te brengen, hebben Ana en ik een webinar- en podcastreeks opgezet. We nodigden experts van over de hele wereld uit, om diversiteit en inclusie vanuit hun perspectief te bespreken. Het UT Incentive Fund financierde ons project.’
Dipti: 'Welke lessen heb jij persoonlijk getrokken uit de webinarserie? Kun je ons adviseren over hoe we onszelf kunnen verbeteren, als het gaat om diversiteit en inclusie?'
Fenna: 'Oh, er zijn zoveel dingen! Ik wil twee lessen in het bijzonder delen. De eerste is het idee van 'holding space'. In de aflevering met Aminata Cairo, de eerste zwarte professor aan de Haagse Hogeschool, legt zij uit dat voor sommige mensen, gewoon ergens zijn al een radicale daad is. Ze zei: zelfs voordat ik mijn mond opendoe, alleen al door de aanwezigheid van mijn lichaam in die ruimte, daag ik de status quo in de academische wereld uit.
Door haar verhaal ging ik nadenken over mijn eigen positie. Ik kom uit de hoogopgeleide, witte middenklasse in Nederland. Voor mij was het een natuurlijke stap om naar de universiteit te gaan. Maar als je een andere achtergrond hebt, kan alleen al het betreden van dat gebied veel energie kosten.'
Dipti: 'Dat is heel erg waar. En de tweede les?’
Fenna: 'Die komt uit de laatste aflevering, met professor Rosalba Icaza Garza. Zij is heel kritisch op Noord-Europese universiteiten. Over hoe we onze manier van denken, en de theorieën die we onderwijzen, niet diverser maken. Tijdens haar lezing voelde ik me een beetje schuldig over mijn rol in het systeem. En toen formuleerde ze vier principes waarmee we onszelf kunnen verbeteren. Ik raad je zeker aan die aflevering te beluisteren om meer te weten te komen. Ik herhaal de vier principes nu vaak tegen mezelf, om te toetsen of ik goed bezig ben.'
Dipti: ‘Wat zijn jouw eigen ervaringen, als jonge vrouw in de academische wereld, op het gebied van inclusie?’
Fenna: 'Vaak ben ik me heel bewust van het feit dat ik een vrouw ben. Vooral op de UT, waar vrouwen nog steeds in de minderheid zijn. Het is moeilijk uit te leggen, want het gaat meestal om kleine opmerkingen en onderliggende boodschappen. Zoals wanneer ik een kamer binnenloop en mensen tegen me zeggen: gelukkig ben jij er, voor de genderbalans. Toen ik net was begonnen, zei een van de mensen van hogerop in mijn faculteit: het is goed dat je bent aangenomen, we hebben meer vrouwen nodig. Ik had zoiets van: nee, dat kwam niet doordat ik een vrouw ben – ik werk hier omdat mijn sollicitatie verdomd goed was!'
Dipti: 'Gelijk heb je. Ik merk dat ik dat soort boodschappen soms negeer. Ik ga gewoon verder, ook al doet het wel wat met mijn zelfvertrouwen. Denk je dat het altijd beter is om ertegenin te gaan?'
Fenna: 'Nee, in veel gevallen is ervan weglopen een gezonde keuze. Want het kost veel tijd en energie om deze zaken aan te kaarten. We moeten kiezen welke gevechten we aan willen gaan. En misschien voelen we ons op goede dagen zelfverzekerd en sterk genoeg om wel op te staan.'
Dipti: 'Dank je wel, Fenna. Ik vond het heel fijn om met je te praten. En ik hoop je nog eens persoonlijk te ontmoeten!'