Maandag 28 maart 2022
Eureka-momenten
Renske: ‘Ha, Srinivas! Leuk kennis te maken. Jij bent een expert in cryo-koeling. Ik kan me niet voorstellen dat je op een dag wakker wordt en besluit om je op cryo-koeling te richten. Waar komt je fascinatie voor dit onderwerp vandaan?’
Srinivas: ‘Dat was tijdens het tweede jaar van mijn bachelor studie, in India. Ik was bij een lancering van een satelliet. Het was ’s nachts, pikdonker. En ineens werd alles verlicht, hoorde ik flink wat lawaai en zag ik een raket de lucht in gaan. Dat vond ik zó indrukwekkend. Daar wilde ik meer over weten. Google bestond nog niet, dus ging ik naar de bibliotheek. Ik kwam erachter dat er bij zo’n lancering een combinatie van vloeibare waterstof en zuurstof wordt gebruikt. Zo begon mijn fascinatie voor cryogenie: het koelen met kleine moleculen zoals vloeibaar stikstof en koolstofdioxide.’
Renske: ‘Wat bijzonder. Ik zag ook dat je je nu bezighoudt met de medische toepassing hiervan. Ik werk zelf bij het TechMed centre, dus dat vind ik natuurlijk superinteressant. Maar hoe ga je van een raketlancering naar een medische toepassing?’
Srinivas: ‘Dat idee kwam pas later. Toen woonde en werkte ik al Nederland, bij ECN. Mijn vader overleed in 2013 aan een zeldzame kankersoort. Ik dacht: wat kan ik hieraan doen? Ik heb aan verschillende artsen gevraagd wat ik met mijn expertise kon betekenen voor kankeronderzoek. Uiteindelijk kwam oncoloog Henk Verheul van het Vumc Amsterdam met een concrete vraag, over cryopreservatie van biopten. Ik ontwikkelde een apparaat waar kankerpatiënten nu mee geholpen worden. Hoe mooi is dat?’
Renske: ‘Heel mooi! Het klinkt alsof je veel van jezelf kwijt kunt in je werk. Misschien maar goed ook, want je moet je soms jarenlang met één onderwerp bezighouden. Wat dat betreft lijken wetenschappers wel een beetje op Olympische sporters. Zie jij dat ook zo?’
Srinivas: ‘Jawel. En net als bij topsporters, gaat het ook weleens niet zoals je van tevoren gedacht had. Sterker nog: het merendeel van de lab-experimenten gaat mis. Maar dat is óók hele waardevolle output. En het motiveert je om naar de oplossing te blijven zoeken.’
Renske: ‘En als je die dan eenmaal gevonden hebt, moet je weer op zoek naar een nieuwe uitdaging. Dat lijkt me best moeilijk. Je moet weten wat er speelt in de maatschappij én bedenken hoe technologie een uitkomst biedt. Hoe pak je dat aan?’
Srinivas: ‘Door veel te praten met bedrijven die betrokken zijn in de cryogene wereld. Bijvoorbeeld op conferenties. Wat is hun ambitie? Waar liggen de uitdagingen? Zo sprak ik gisteren nog iemand over het recyclen van batterijen. Elektrische auto’s verbruiken die veel. Nu wil de industrie weten hoe ze cryogene technologie kunnen inzetten om de materialen te scheiden.’
Renske: ‘Dat lijkt je goed af te gaan. Je hebt inmiddels bijna drie miljoen aan investeringen voor onderzoek verzameld!’
Srinivas: ‘Ja, klopt. Wat helpt, is dat ik zelf uit het bedrijfsleven kom. Ik spreek de taal. Ondernemers werken graag efficiënt naar concrete doelen toe. De academische wereld staat juist bekend om het tragere werkt en de vele zijsporen. Ik wil laten zien dat wij academici ook heel goed fundamenteel onderzoek met resultaatgericht onderzoek kunnen combineren.’
Renske: ‘Over combineren gesproken: je bent niet alleen een verdienstelijke onderzoeker, maar ook docent. Tenminste, ik was meteen geïnteresseerd toen ik over jouw manier van lesgeven las. Flipped education?’
Srinivas: ‘Inderdaad. Het is een onderwijsmodel geïnspireerd door mijn promotor, professor Miko Elwenspoek. Ik geef thermodynamica colleges en dat is pittige stof. Maar met flipped education kan ik studenten toch prikkelen en enthousiasmeren om ermee aan de slag te gaan.
Eerst stuur ik alle theorie op naar de studenten, met de boodschap dat zij zelf mogen bepalen wanneer ze het leren. En vervolgens gebruik ik de colleges voor discussie en om hen spelenderwijs de lesstof eigen te laten maken. Bijvoorbeeld met Kahoot of kruiswoordpuzzels, waar ze in groepjes aan werken. Vorig jaar vond een groot deel van mijn colleges plaats tijdens de sinterklaasperiode. Toen heb ik een competitie voor sinterklaasgedichten gehouden, met als thema thermodynamica. Hartstikke leuk. En stiekem ook nog eens heel leerzaam.’
Renske: ‘Jeetje, nu ik dit zo hoor, zou ik bijna een carrièreswitch overwegen en jouw onderwijs gaan volgen. Haha! Heb je naast organisatie, onderzoek en onderwijs nog tijd voor andere dingen?’
Srinivas: ‘Elke donderdagavond krijg ik een soort tekenles. Heel laagdrempelig, hoor. Wij tekenen iets en dan geeft de docent ons tips om onze vaardigheden te verbeteren. Dat vind ik leuk en rustgevend om te doen. Verder speel ik badminton. Oh ja, ik game ook veel.’
Renske: ‘Heb je tijdens het tekenen, badmintonnen of gamen ook weleens Eureka-momenten?’
Srinivas: ‘Nee, gek genoeg heb ik die vaak als ik in de trein zit. Ik woon in Amstelveen en reis dagelijks naar Enschede . Die tijd gebruik ik om met een notitieboekje op schoot naar buiten te staren. Als er dan iets in me opkomt, schrijf ik het meteen op. In de trein kom ik op mijn beste ideeën, haha.’
Renske: ‘Aha, kijk, weer wat geleerd. Wij UT’ers moeten gewoon wat vaker de trein pakken!’