Maandag 10 januari 2022
Exotische voorzitter van de dierentuin
Leontien: ‘Welkom terug op de UT. Hoe is dat zo gekomen? Wilde je de cirkel rondmaken?’
Vinod: ‘Ik zat nog prima op mijn plek als rector van de Vrije Universiteit. Maar de rol van rector is heel inhoudelijk, die van voorzitter weer heel anders. Dat maakt het interessant, want ik kan mezelf verder ontwikkelen. Steeds meer dacht ik: weet je, dit is eigenlijk best cool. En de UT is een universiteit die ik ken, waar ik met veel plezier eerder heb gewerkt. Het voelde echt als thuiskomen.’
Leontien: ‘Fijn. Waarom denk je dat jij zo geschikt bent voor de positie van voorzitter?’
Vinod: ‘Dat moet je eigenlijk aan anderen vragen. Maar ik ken het academische systeem, omdat ik erin heb meegedraaid. Dat helpt. Universiteiten zijn net als dierentuinen: er zitten veel exotische dieren in, en die moet je goed begrijpen. Daarnaast breng ik internationale ervaring mee en heb ik affiniteit met vraagstukken rondom diversiteit en inclusie.’
Leontien: ‘Hoe staat het er wat dat betreft voor op de UT?’
Vinod: ‘Ik denk dat de studentenpopulatie wat minder divers is dan bijvoorbeeld op de VU. Maar ik zie wel meer diversiteit onder het personeel, met collega’s uit alle windstreken.’
Leontien: ‘Is de UT nu meer divers dan tijdens je vorige periode hier?’
Vinod: ‘Jazeker. Ik zie meer vrouwen en meer kleur dan toen. Er zijn echt stappen gemaakt. Dat is goed voor de universiteit. Een divers team is altijd beter. Verschillende invalshoeken zorgen voor een betere discussie en betere besluiten.’
Leontien: ‘Als iedereen zijn stem durft te laten horen.’
Vinod: ‘Ja, dat is een belangrijk punt. Ieder perspectief is belangrijk, dus daar moeten we voor zorgen. En dat gaat niet vanzelf. Ik wil samen met mijn collega’s van het College van Bestuur een omgeving creëren waarin iedereen zijn, haar of hun stem kan laten horen.’
Leontien: ‘Heb je het idee dat dat nu niet zo is?’
Vinod: ‘Er wordt van alles gezegd, maar ik weet niet of iedereen de vrijheid ervaart om zich te uiten. Dat kan ik niet beoordelen – althans, nog niet.’
Leontien: ‘Je bent als voorzitter veel buiten. Hoe laat je zien wat er allemaal op de UT gebeurt?
Vinod: ‘Ik merk dat we ons nog beter kunnen presenteren. We doen fantastische dingen, maar we kunnen daar niet altijd even goed over vertellen. Ons verhaal moeten we als gemeenschap ontwikkelen. Samen kunnen we de UT écht in de spotlights zetten. Alle universiteiten draaien om mensen. Maar natuurlijk zijn er verschillen. Wij zijn een technische universiteit. Wat ik fijn vind, is dat je hier types hebt die zeggen: “Oké, we hebben een uitdaging; we stropen onze mouwen op, en we gaan het fiksen”. Op de VU deden ze dat ook, maar daar was soms wel meer discussie.’
Leontien: ‘Grappig dat je dat zegt, want op de UT hebben we toch ook best een discussiecultuur – iedereen moet er iets van vinden.’
Vinod: ‘Ja, oké, maar overal iets van vinden hoort bij de wetenschap. We zijn allemaal mondige, hoogopgeleide mensen met een mening.’
Leontien: ‘Klopt. Ik vind dat ook leuk. Waar word jij blij van in je werk?’
Vinod: ‘De jonge mensen. Studenten, maar ook jonge collega’s die passie tonen voor hun vak. Natuurlijk heb ik veel respect en waardering voor andere collega’s. Maar de studenten, daar draait de universiteit om, zij zijn onze corebusiness.’
Leontien: ‘En buiten je werk?’
Vinod: ‘Ik houd van koken. Dat is mijn ontspanning. En in mijn huidige leven lijkt de keuken nog het meest op een laboratorium. Koken is toch een beetje chemie, haha!’
Leontien: ‘En heb je daar nu nog tijd voor?
Vinod: ‘Jazeker, daar maak ik tijd voor. Ik heb onlangs ook een keertje in een studentenhuis gekookt. Wat ik iedereen op de UT wil meegeven, is dat het gaat om de gemeenschap. Ik vind dat jij en ik tastbaar en zichtbaar moeten maken wat het betekent om UT-er te zijn. Soms is dat heel simpel: gewoon onder studenten zijn, praten met collega’s en laten zien hoe ik vind dat we met elkaar om zouden moeten gaan. Het gaat niet om de verre toekomst, we doen allemaal iedere dag dingen die maken dat wij de UT zijn. Wat vind jij dat we moeten doen om de universiteit verder brengen?’
Leontien: ‘Met elkaar in gesprek blijven. Goed luisteren naar wat we nodig hebben om bijvoorbeeld een nóg opener en inclusiever universiteit te worden. Persoonlijk denk ik dat ik ook veel van jullie als college nodig heb, om scherp te blijven op de koers: Wat is onze focus? Zodat ik met die focus geluiden kan opvangen uit de organisatie.’
Vinod: ‘Ja, dat zeg je goed. Dit doe je niet alleen. Niet als bestuurder. Niet als programmamanager Shaping2030. En ook een gesprek tussen jou en mij is niet genoeg. Want er zijn 12.500 studenten en 3.500 andere collega’s die we ook moeten meenemen.’
Leontien: ‘Absoluut! Onze gesprekken moeten samenvatten wat wij in de universiteit zien en horen. Gelukkig loop ik hier al een tijdje rond.’
Vinod: ‘Ja, dat helpt mij ook. Natuurlijk zijn er dingen veranderd, maar ik hoef de cultuur en de mensen niet opnieuw te ontdekken. Het helpt om de tent een beetje te kennen.’
Leontien: ‘En om tijd te maken voor kopjes koffie en lunch.’
Vinod: ‘Zeker. Liefst op de campus. Wanneer ik hier ben, ben ik vaak niet op mijn kantoor. Ik spreek liever af in de context van mensen, waar zij ‘leven’. En als ik loop, neem ik altijd een omweg. Dan zwaai ik even naar de mensen in het oude faculteitsbureau of bij mijn oude vakgroep. Of gewoon zomaar naar iemand. Ik stel graag de simpele vraag: “Hoe gaat het met je?” Die spontane contacten vind ik extreem belangrijk.’