Maandag 16 augustus 2021
Met de poten in de klei
Jasper: ‘Ha Wilma! Wat doet een sociaal werker op de UT? Zorg jij ervoor dat we elkaar niet in de haren vliegen?’
Wilma: ‘Haha, nee hoor. Ik vind de UT heel lief. En ik heb het nodige vergelijkingsmateriaal. Het valt me op dat mensen elkaar goed ondersteunen. Ik ben bij de UT begonnen als projectmanager House of Integrity, en later werd ik gevraagd als projectmanager research datamanagement. Mijn eerste reactie was toen: “Research datamanagement? Ik weet niet eens wat dat is!” Ik kende de academische wereld helemaal niet. Maar daar ben ik nooit op afgerekend. Iedereen had vertrouwen en geduld. En ik ben erg tevreden met de samenwerking en de resultaten die we behaald hebben. We zijn nu bijvoorbeeld samen met LISA – Library, IT Services & Archive – en de faculteiten bezig met de ontwikkeling van het Digital Competence Center (DCC) en dat loopt supergoed.’
Jasper: ‘Dat is goed om te horen. Toch ben ik nog steeds benieuwd wat je nou precies doet.’
Wilma: ‘Ik help mensen om hun ideeën tot uitvoering te brengen. Een idee bedenken is leuk, maar de implementatie en uitvoering zijn net zo belangrijk. Als projectmanager is dat mijn rol in de samenwerking. Ik ben een doener. Ik zie mezelf niet zozeer als de smeerolie, maar als het motorbootje dat de boel in gang zet.’
‘Op de UT kan een groep bij elkaar komen, een uur lang praten over allerlei fantastische mogelijkheden en daarna tevreden de kamer verlaten. Neem zoiets taais als ethiekbeleid. Een ingewikkeld thema, waar je nooit over uitgepraat raakt. Maar waarbij je wél wilt dat er daadwerkelijk iets gebeurt. Een aantal bevlogen collega’s op de UT ontwikkelde een UT-breed beleid voor ethische toetsing. Vervolgens richtte LISA met behulp van collega’s uit de faculteiten een ICT-tool in voor, zodat aanvragen daarvoor voortaan geheel digitaal kunnen. Stuk voor stuk mooie plannen, waar ik graag samen met anderen aan werk om te zorgen dat ze slagen.’
Jasper: ‘Aha. Nu weet ik wat jij bijdraagt aan de UT; welke bijdrage levert de UT aan jou?’
Wilma: ‘Goh, zo veel. Het is een leuke en innovatieve omgeving. De passie die mensen hier hebben voor hun werk is inspirerend. Oh ja, de samenwerking met wetenschappers vind ik ook heel interessant.’
Jasper: ‘Waar zit dat ‘m in?’
Wilma: ‘Mijn dag is goed als ik de wereld een beetje beter heb gemaakt. Toen ik werkte als zelfstandige heb ik gezien hoe onderzoek daarbij helpt. Of beter gezegd: hoe de adviezen die voortkomen uit onderzoek dat doen. Ik heb bijvoorbeeld meegedacht over een goede aanpak voor mensen met verward gedrag. Die meldingen kwamen regelmatig bij de politie terecht, terwijl deze mensen eigenlijk zorg nodig hebben. Toen hebben we samen met verschillende partners in Twente een project ontwikkeld om de aanpak te verbeteren. Dat bleek een groot succes, want in twee jaar tijd zijn er geen ernstige escalaties meer geweest onder de 35 personen in Twente die we rekenen tot de zwaarste risicogroep.’
Jasper: ‘Een heel mooi voorbeeld. Door jouw ervaring als zelfstandige bekijk je de UT waarschijnlijk meer met een helikopterblik. Zie je ook nog verbeterpunten?’
Wilma: ‘Ik denk wel dat de samenwerking tussen de universiteit, hbo en mbo steviger kan. Ik ervaar universiteiten soms als nogal naar binnen gekeerd. Iemand die universitair geschoold is, kijkt vanuit een andere invalshoek naar problemen dan een hbo’er of een mbo’er en draagt andere oplossingen aan. Elk niveau heeft zo een eigen toegevoegde waarde. Als we onze krachten bundelen, weet ik zeker dat we onze maatschappelijke impact vergroten.’
Jasper: ‘Daar heb je gelijk in. Toch blijft het lastig om maatschappelijke problemen in onderwijs te integreren. Als je plan dan mislukt, heeft het grotere gevolgen. Maar ik denk dat we al goed op weg zijn met challenge-based learning, waarbij we praktijkervaringen gebruiken als leermomenten. Niet?’
Wilma: ‘Jawel. Toch zou het leereffect nog groter zijn als we ook voor challenge-based learning met de poten in de klei staan. Als we meer projecten zouden doen die draaien om het oplossen van maatschappelijke problemen. Werken met echte mensen is veel motiverender dan werken met hypotheses en data.’
‘Natuurlijk is dat spannend. Maar als je goed samenwerkt en het doel voor ogen houdt, komt dat vaak wel goed. In het ergste geval zak je samen door het ijs. Hoe erg is dat? Je komt wel weer boven.’
Jasper: ‘Het is zeker het overwegen waard. Trouwens, misschien kun jij vanuit het Digital Competence Center wel wat betekenen in de medical device regulations. Dat is de nieuwe wetgeving voor het ontwikkelen van medische apparaten. Daarvoor moet je zo veel zwart-op-wit kunnen aantonen – we hebben er slapeloze nachten van bij het Technisch Medisch Centrum. Kunnen we daar eens over sparren?’
Wilma: ‘Absoluut! Laten we meteen een afspraak inplannen.’