Ons verhaal#031 Maartjes studentenactivisme

#031 Maartjes studentenactivisme

Het verhaal van Brigitte’s luisterend oor is een verhaal over Maartjes studentenactivisme

Studeren, het verenigingsleven, sporten, vrienden én een bestuursfunctie: Maartje van Delden is er maar druk mee. Als bestuurslid van de Student Union zet ze zich dit jaar vol enthousiasme in voor haar Twentse medestudenten. Ook vakgroep-assistent Brigitte Boogaard geeft graag anderen een zetje in de goede richting. Vandaag legt Brigitte haar oor te luisteren bij Maartje. Hoe geeft die haar ambities vorm? ‘Balans vinden is soms wel een struggle.’

Klik voor de Engelse versie

Maandag 17 Mei 2021 

Zoek en je zult vinden 

Brigitte: ‘Jij bent een enorm actieve student, zag ik. Je was student-assistent, medewerker bij Pre-U en lid van de Kick-In-commissie van je vereniging. En nu ben je bestuurslid van de Student Union…’ 

Maartje: ‘Klopt! Dat laatste doe ik komend jaar fulltime. Ik ben in februari begonnen als portefeuillehouder Persoonlijke Ontwikkeling en Onderwijs. Ik wil andere studenten laten zien hoe tof het is om tijdens je studententijd te gaan voor ‘More Than a Degree’. Voor wie dat leuk vindt, zijn er ontzettend veel mogelijkheden om dingen naast je studie te doen. Denk aan een bestuursjaar, het bouwen van je eigen duurzame auto bij een studententeam of een bedrijf opzetten.’ 

Brigitte: ‘Hoe bereik je studenten met die boodschap?’

Maartje: ‘We doen veel via de koepels van studentenorganisaties van de UT. Dat zijn overkoepelende organisaties, waar alle verenigingen met een gedeeld kenmerk onder hangen. Zo bereiken we makkelijk veel mensen, zonder dat we duizenden e-mailtjes hoeven te sturen. Ook organiseren we evenementen en workshops voor alle studenten om studentenactivisme te promoten. Met de More Than A Degree Awards zetten we bijvoorbeeld elk jaar de actiefste studenten in het zonnetje. En denk aan een markt waar studentenbesturen misschien hun opvolgers kunnen vinden, of aan trainingen voor fulltime bestuurders, gegeven door ervaren trainers van een professioneel bureau. We organiseren trouwens ook trainingen voor parttimebesturen!

Brigitte: ‘In de omschrijving van jouw opleiding Technische Geneeskunde staat dat je veel samenwerkt met anderen en dat je leert reflecteren op je eigen competenties. Gaf dat voor jou de doorslag om deze studie te kiezen?’

Maartje: ‘Die reflectie speelt inderdaad een belangrijke rol in mijn persoonlijke ontwikkeling, maar was niet de reden voor mijn keuze. Op de middelbare school vond ik biologie en het menselijk lichaam interessant; geneeskunde stond ook op m’n lijstje, maar die stof leek me te droog. Technische geneeskunde is een combinatie van gezondheidszorg en techniek. Ik vind het leuk om te kijken wat je daadwerkelijk kunt dóen, ook met oog op de toekomst. Welke mogelijkheden en toepassingen kunnen we bedenken om mensen nog beter te helpen? De keuze voor de UT was trouwens snel gemaakt. Op de open dag voelde ik me meteen welkom.’ 

Brigitte: ‘Leuk om jou dat te horen zeggen; zelf ervaar ik dat ook zo. Niet voor niets werk ik hier al 25 jaar. De UT is altijd in beweging. Kennis, cultuur, sport; alles wat je nodig hebt, is te vinden op de campus. Tegelijkertijd maakt dat het soms moeilijk om keuzes te maken. Dat zie ik ook bij jou: je wilt álles uit je studietijd halen, maar hebt daarnaast vast nog familie, vrienden en sport. Hoe krijg je dat allemaal voor elkaar?’

Maartje: ‘Ja, balans vinden is soms wel een struggle. Neem mijn doordeweekse avonden: op maandag heb ik huisavond, dinsdag jaarclubavond, op woensdag ga ik vaak sporten. Dan heb ik donderdag m’n dispuutsavond en op vrijdag en in het weekend had altijd wel wat gepland – nou ja, voor de lockdown dan. En dan wil ik misschien ook nog even langs ‘thuis-thuis’, in studententaal, of wat tijd doorbrengen met mijn vriend… Dus inderdaad, het is druk. Dat betekent vooral goed plannen. Uiteindelijk ben je op de universiteit om te studeren. Je kunt elke avond wel de stad in, maar je moet ook tentamens halen.’

Brigitte: ‘De werkdruk is voor studenten nu hoger dan in mijn tijd. Toen kon je wel tien jaar studeren, nu moet je binnen vier, vijf jaar klaar zijn. Is het daardoor moeilijker om mensen ervan te overtuigen om te kiezen voor activiteiten naast hun studie?’

Maartje: ‘Nou, grappig genoeg worden studenten juist steeds actiever, ondanks die hogere studiedruk. Dat blijkt uit enquêtes die de Student Union elk jaar afneemt onder verenigingen. Sowieso sluiten mensen in Enschede zich snel aan bij een vereniging, omdat de studentengemeenschap in onze stad kleiner is dan in Utrecht of Leiden. Toch is nog steeds een grote groep studenten die niet op de hoogte is van wat je allemaal naast je studie kunt doen, maar die daar wel naar op zoek is. Ik zie het als mijn missie om juist die mensen te bereiken.' 

Brigitte: ‘Dat straal je echt uit, leuk om jouw enthousiasme te zien. Op je LinkedIn-profiel staat dat je ook ambassadeur bent geweest van een ideële organisatie. Ik las iets over ‘fiets voor een huis’; wat deed je daar precies?’ 

Maartje: ‘Ja, dat is een initiatief van de Wereldfoundation! Het was een rode draad in mijn middelbareschooltijd. In de tweede klas startte mijn school een actie om mensen in Bangladesh te helpen, van wie de huizen in het regenseizoen wegspoelen. Met een groepje vriendinnen begon ik geld in te zamelen: we deden bijvoorbeeld mee aan sponsorlopen, verkochten spullen op Koningsdag. Duizend euro moest je ophalen voor één huis – best veel, zeker voor een dertienjarige. Als tegenprestatie fietsten we de Galibier op, een berg in Frankrijk. Je kunt het vergelijken met de Alpe d’HuZes. Vier jaar lang heb ik geld opgehaald, bij elkaar zo’n vierduizend euro. Omdat ik zo actief was, mocht ik uiteindelijk naar Bangladesh om de gebouwde huizen met eigen ogen te zien. Die ervaring opende mijn ogen. Ineens besef je hoe klein onze problemen zijn, vergeleken bij wat de mensen daar moeten dragen.’ 

Brigitte: ‘Wat een bijzonder verhaal, zeg. Daar mag je heel trots op zijn. Dat brengt me bij m’n laatste vraag: waar ben jij zélf in je leven het meest trots op?’ 

Maartje: ‘Oeh, even denken… Als ik naar het grote plaatje kijk, ben ik blij dat ik niet alleen met mijn eigen ontwikkeling bezig ben, maar me ook voor anderen inzet. Of dat nu mensen in Bangladesh zijn of mijn medestudenten: het gaat mij erom mensen verder te helpen, zodat zij het beste uit hún leven halen. Want zeg nou zelf, hóe leuk en mooi is dat?’

BRIGITTE BOOGAARD (1963)

ging naar de MEAO. Daarna werkte ze voor de Stichting voor de Leerplanontwikkeling, ingenieursbureau DHV en aannemersbedrijf Thomasson Dura, voordat ze bij de UT kwam werken. Binnen de UT had ze verschillende ondersteunende functies, onder andere bij UT-Nieuws, Green Energy Initiative en de Twente Graduate School. Op dit moment is ze assistent bij de vakgroepen Mesoscale Chemical Systems en Soft matter, Fluidics and Interfaces. Ze was als vrijwillig (bestuurs)lid betrokken bij verschillende ideële projecten, zoals een meergeneratieproject van Stichting Nasi Idjo.

Maartje van Delden BSc (1999)

is portfoliohouder Persoonlijke Ontwikkeling en Onderwijs bij de Student Union van de UT. Begin dit jaar rondde ze haar bachelorstudie Technische Geneeskunde af. Eerder werkte ze bij Pre-University als student-leraar, waar ze het vak Life & Science gaf aan middelbare scholieren. Daarnaast is Maartje actief in het studentenleven en zit ze bij een studentenvereniging.