Vrijdag 18 december 2020
Brechje Maréchal is beleidsmedewerker Milieu en Duurzaamheid bij de UT. Maar ze is niet bang de grenzen van haar rol bij Campus en Facility Management op te rekken om duurzaamheid zo veel mogelijk onder de aandacht te brengen. Vandaag ontmoet Elena Tsigki, projectleider voor CuriousU, Brechje om te praten over wonen en werken in het buitenland, duurzaamheid zichtbaar maken en mensen motiveren om mee te doen. ‘Tegenwoordig hebben studenten zo veel energie om te werken aan duurzaamheid. Dat heb je ook nodig, omdat duurzaamheid veel doorzettingsvermogen en geduld vraagt.’
Internationale ontmoeting op de campus
Elena: ‘Hi Brechje. Vind je het goed dat we Engels spreken?’
Brechje: ‘Dat is prima. Thuis spreek ik Engels met mijn man, die uit het Verenigd Koninkrijk komt, en ik heb altijd in internationale omgevingen gewerkt.’
Elena: ‘Ja, ik heb je opgezocht op LinkedIn. Je carrière is heel internationaal, tot nu toe.’
Brechje: ‘Dat klopt. Ik ben begonnen met een stage in Colombia. Daarna verhuisden we naar de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Italië en de Filippijnen. Toen mijn man professor werd aan de UT, kwam ik terug naar Nederland. Toevallig eigenlijk. Jij komt niet uit Nederland, toch?’
Elena: ‘Nee, ik kom uit Cyprus. Ik ben naar Nederland gekomen om een master in de literatuurwetenschappen te volgen. Na mijn afstuderen, heb ik in verschillende Nederlandse steden gewoond en gewerkt. De laatste anderhalf jaar ben ik aan de UT verbonden als projectleider van CuriousU. Grappig genoeg heb ik alleen in Nederland gewerkt, nooit in Cyprus.’
Brechje: ‘Dat is inderdaad grappig. Voor mij was het andersom. Ik ervoer een soort omgekeerde cultuurschok. In mijn eerste baan in Nederland dachten mensen dat ik alles wel wist. Maar soms was dat gewoon niet zo. En hoewel ik natuurlijk goed Nederlands spreek, vind ik het soms lastig om de juiste woorden te vinden. Wel fijn voor mijn ouders: mijn moeder vond altijd al dat ik te snel sprak.’
Duurzaamheid zichtbaar maken
Elena: ‘Haha… ik ben blij dat ik mijn werk in het Engels mag doen. Het geeft me het gevoel dat ik erbij hoor op de UT, met zijn vele verschillende culturen. Ik ben er trots op dat ik daar deel van uit mag maken, zoals de meeste mensen hier trots zijn op wat ze doen. Waar ben jij trots op?’
Brechje: ‘Ik voel trots als ik groene keuzes op de campus beter zichtbaar mag maken. Zoals in de Virtuele Sustainability Walk. Maar het meest trots ben ik op het feit dat het me gelukt is het beleidsdocument voor duurzaamheid te laten goedkeuren. Het schrijven van beleidsdocumenten duurt soms een eeuwigheid. Deze keer niet: twee jaar nadat ik bij de UT ben begonnen, was het beleid erdoor. Natuurlijk verandert het document op zich niet veel, maar we kunnen nu de volgende stappen zetten. Toch moeten we de zaken in perspectief zien: Wat kunnen we nu doen? Wat moet er op lange termijn gebeuren? En wat is het belangrijkste? Ik word alleen begrensd door mijn eigen gedrevenheid, maar ik moet wel prioriteiten stellen: er is zo veel te doen.’
Elena: ‘Waar komt die gedrevenheid om aan duurzaamheid te werken vandaan?’
Brechje: ‘Ik kan me dat moment nog precies herinneren. Ik was ongeveer zestien en zat op de middelbare school. Enkele populaire leerlingen maakten een grap, over iets dat slecht is voor het milieu, en mijn docent Nederlands deed mee en lachte. Ik had zoiets van: kom op zeg, dat doe je toch niet, je moet het goede voorbeeld geven! Dus zei ik er wat van. Weinig leerlingen hadden het gehoord, maar toen vroeg de docent of ik het nog een keer wilde zeggen. De hele klas keek me aan. En ik herhaalde wat ik had gezegd. Toen wist ik: dit is voor mij heel belangrijk.’
Elena: ‘En waarom besloot je naar de UT te komen?
Brechje: ‘Dat is weer een ander verhaal. Iemand uit mijn hardloopgroepje stuurde me de vacature toe. Voor die tijd was de UT voor mij geen optie. Ik had geen idee dat deze functie aan de UT bestond. Zoals gezegd zijn we vaak verhuisd. Dus wat werk betreft, moest ik me aan de omstandigheden aanpassen. Dat was niet altijd makkelijk, maar ik ben dankbaar dat ik het allemaal heb mogen meemaken. Volgens mij moeten we gewoon zien waar het leven ons brengt, alles wat het leven te bieden heeft in ons opnemen en dat meenemen voor onze toekomst.’
Samen groene initiatieven ontplooien
Elena: ‘Dat snap ik. En het komt nu allemaal samen.’
Brechje: ‘Ja, ik denk dat dit de perfecte baan voor mij is. Ik kan uit heel verschillende ervaringen putten. Ik ben onderzoeker geweest. Ik heb community development gedaan, dus ik weet hoe ik collega's en studenten moet betrekken. Dingen voor elkaar krijgen op het gebied van duurzaamheid draait allemaal om steun. Je moet mensen motiveren om projecten van de grond te krijgen en te houden.’
Elena: ‘Je werkt ook met studenten, zeg je. Hoe dat zo?’
Brechje: ‘Ja, ken je de Green Hub?’
Elena: ‘Ja.’
Brechje: ‘De Green Hub is voortgekomen uit een honourscursus. Het beste project in de cursus zou op de UT worden uitgevoerd. Studenten interviewden mij en tilden het idee voor een Green Hub naar een hoger plan. Tegenwoordig is het een organisatie onder leiding van studenten, gericht op duurzaamheid en bewustwording door initiatieven op het gebied van onderwijs, onderzoek en bedrijfsvoering.’
Elena: ‘Leuk. Een mooi voorbeeld van challenge-based onderwijs. En nog belangrijker, mede hierdoor is duurzaamheid opgenomen in Shaping 2030, toch?’
Brechje: ‘Dat klopt. Ik heb de studenten wel geholpen met alle formele besluitvormingsprocessen, maar het feit dat het was opgezet door studenten trok het bestuur over de streep. De tijd was rijp voor dit initiatief. Deze studenten hebben zo veel energie en tijd om aan duurzaamheid te werken. Dat heb je nodig omdat duurzaamheid veel doorzettingsvermogen en geduld vraagt.’
Contact houden
Elena: ‘Daar heb je gelijk in. En volgens mij heb jij beide. Als ik vragen heb over duurzaamheid, weet ik je te vinden!’
Brechje: ‘Of de Green Hub! Zij weten waar je moet zijn. Ik zal je met hen in contact brengen.’
Elena: ‘Dat zou geweldig zijn, bedankt.’
Brechje: ‘Heel graag gedaan. En het was bijzonder leuk je te ontmoeten. Het is zo belangrijk tijd vrij te maken om nieuwe mensen te ontmoeten en verbinding te maken.’