Waarom koos je voor technische geneeskunde?
‘Ik begon in 2004 aan de studie, dus ik ben van de tweede lichting. Dat is met veel geluk tot stand gekomen. Ik had me in eerste instantie namelijk inschreven voor technische bedrijfskunde. Ik las die zomer echter in een krantje over TG en was meteen verkocht. Het probleem was alleen dat de selectieprocedure al was afgelopen en ik me niet meer kon inschrijven. Dus koos ik de studie die het dichtst bij zat qua inhoud – biomedische technologie – in de hoop om te switchen van studie. Tijdens het boeken ophalen, sprak ik opleidingsdirecteur Heleen Miedema aan en er bleek nog plek te zijn. Uiteraard wisselde ik meteen en ik heb nooit spijt gehad van die keuze.’
Na de bachelor en master, promoveerde je bij het Amsterdam UMC, vanwaar die keuze?
‘Het is de plek waar ik mijn eerste stage deed, met beeldvorming van cellen als onderwerp. Hoewel ik de omgeving ontzettend leuk vond, gold dat niet voor de cellen. Na stages in andere ziekenhuizen ben ik in het Amsterdam UMC gaan afstuderen bij de 3T MRI-vakgroep. Dat beviel dusdanig goed van beide kanten dat ik kon blijven als promovendus, omdat er precies op dat moment onderzoeksfinanciering vrij was gekomen voor een project op het gebied van flow imaging met magnetic resonance imaging. Ik vond het prachtig, MRI-scans zijn zo complex dat je nooit uitgeleerd raakt.’
Vervolgens bleef je werken bij het Amsterdam UMC als klinisch technoloog. Hoe maakte je het verschil als TG’er?
‘De meerwaarde zal per TG’er verschillen. Sommigen hebben een heel klinisch profiel, anderen een meer technisch profiel. In mijn geval was het vrij technisch. Dat kwam met name tot uiting door de rol als spin in het web. Van het vele patiëntcontact tot de aanschaf van bepaalde apparatuur en het opzetten van meetopstellingen voor onderzoek van PhD- en masterstudenten. Je verbindt als TG’er de dagelijkse kliniek met innovatie en techniek. Mijn motto is dat je het verst komt door samen te werken met verschillende disciplines. Zo heb ik altijd willen werken.’
Hoe komt het dat je uiteindelijk bent gaan ondernemen?
‘In mijn studentenhuis in Enschede werd dat al aangewakkerd door mijn ondernemende huisgenoten. Je draagt bij aan de maatschappij en creëert waarde op het moment dat je via je ondernemerschap een probleem oplost. De uitdaging en voldoening zitten voor mij erin om van niets naar iets te gaan. TrianecT ontstond vanuit een onderzoeksproject dat ik uitvoerde samen met neuroloog Jonathan Coutinho en hoogleraar Henk Marquering. We zagen dat veel patiënten met een beroerte binnenkwamen bij het Amsterdam UMC, terwijl ze eigenlijk al van een ander ziekenhuis kwamen. Daar konden ze deze patiënten niet goed behandelen. Maar hoe langer je wacht met een beroerte, hoe groter de kans dat mensen in een verpleeghuis eindigen. Die kans wilden we verkleinen.’
Wat voor oplossing bedachten jullie?
‘We wilden in de ambulance al aan de hand van hersensignalen triage doen, zodat patiënten direct bij het goede ziekenhuis komen en de beste behandeling krijgen. Idealiter krijgt een patiënt met een groot herseninfarct zo snel mogelijk een CT-scan, maar een CT-scanner past natuurlijk niet in een ambulance. We ontwikkelden een slimme badmuts die een hersenfilmpje (EEG) maakt. Na metingen bij inmiddels meer dan negenhonderd patiënten bleken de uitkomsten erg veelbelovend. Bovendien zag het ambulancepersoneel er veel heil in, dus wilde ik een product creëren dat ambulancediensten kunnen aanschaffen. TrianecT werd opgericht en ik besloot mijn baan als klinisch technoloog te verruilen voor die van ondernemer. Dat is een spannende stap, maar als je zoiets doet, moet je er ook vol voor gaan. Ik wil dit laten slagen.’
Datum interview: januari 2024