Vanaf 1 mei heeft het College van Bestuur Dr. Lisette N. de Senerpont Domis benoemd tot hoogleraar op de leerstoel Smart Ecological Monitoring of Aquatic Systems. De leerstoel bevindt zich op de grens van de twee faculteiten ITC en EEMCS (onderzoeksgroep Pervasive systems). Dat biedt de leerstoel een unieke kans om (ingebedde) kunstmatige intelligentie toe te voegen aan het onderzoek naar biodiversiteit en het functioneren van ecosystemen.
De nadruk van deze leerstoel ligt op slimme ecologische monitoring van interacties en processen in aquatische ecosystemen. Slimme ecologische monitoring varieert van de inzet van draadloze sensornetwerken, geautomatiseerde videotracking, op afstand gedetecteerde gegevens via drones en satellieten, tot de inzet van burgerwetenschappers als sensoren. Door zijn unieke positie tussen de faculteiten ITC en EEMCS draagt de leerstoel bij aan transdisciplinair onderzoek, waarbij slimme sensoren in het milieu worden gebruikt voor een beter begrip en beheer van watervoorraden. Dit soort gedistribueerde slimme ecologische monitoring is essentieel om de snel veranderende aquatische ecosystemen in het Antropoceen te begrijpen.
Achtergrond Lisette N. de Senerpont Domis
Dr. Lisette N. de Senerpont Domis is aquatisch ecoloog bij het Nederlands Instituut voor Ecologie (NIOO-KNAW). Zij is gepromoveerd in de Natuurwetenschappen aan de Universiteit Leiden. Ze is geïnteresseerd in hoe verschillende componenten van door de mens veroorzaakte wereldwijde veranderingen, zoals opwarming van het klimaat, eutrofiëring, opkomende verontreinigende stoffen en habitat fragmentatie interacties tussen soorten beïnvloeden. In de loop der jaren raakte zij, gestimuleerd door de urgentie van de ecologiecrisis waarmee onze planeet wordt geconfronteerd, meer en meer geïnteresseerd in het operationeel maken van ecologische principes voor het beheer en behoud van aquatische ecosystemen.
Impact maken
“Ik ben ontzettend blij met deze benoeming,” vertelt Lisette. “Het biedt mij nog meer mogelijkheden om een bijdrage te leveren aan grote maatschappelijke uitdagingen. In mijn werk probeer ik slimme ecologische monitoring technieken te integreren om fundamentele wetenschappelijke inzichten te vertalen en daarmee maatschappelijke impact te maken. Een voorbeeld hiervan is het gebruik van citizen science, om de decompositiesnelheid van water op continentale schaal in kaart te brengen of om mensen bewust te maken van watergebruik.”
