Je bent momenteel postdoc bij het UMC in Utrecht, wat doe je daar exact?
‘Ik werk bij de afdeling radiotherapie, waar ik ook mijn PhD heb gedaan, en houd me bezig met adaptieve radiotherapie. De huidige standaardprocedure bij kankerpatiënten is dat ze éénmaal door de CT-scan gaan, om op basis daarvan een bestralingsplan te maken. Ik doe nu onderzoek naar de ontwikkeling en implementatie van adaptieve radiotherapie. Dat houdt rekening met veranderingen in het lichaam van de patiënt; het lichaamsgewicht kan gaandeweg het behandeltraject veranderd zijn, organen kunnen zijn verschoven, enzovoorts. Je wil dat een behandeling zo effectief mogelijk het doelgebied raakt en de aanliggende gebieden zoveel mogelijk spaart.’
Hoe maak jij als TG’er het verschil?
‘Ik kijk vooral naar een werkbare workflow: is zo’n behandeling uitvoerbaar en door wie? Is het veilig en effectiever dan bij de huidige methode? Is er scholing vereist? Als postdoc richt ik me vooral op de onderzoekkant, maar ook op de stap naar de klinische toepassing. Wat ontzettend helpt als TG’er, is dat je allerlei verschillende talen spreekt die binnen zo’n ziekenhuis voorkomen. Je bent een soort spin in het web tussen de technische en de klinische kant.’
Was het moeilijk om na je opleiding een passende baan te vinden?
‘Voor mij eerlijk gezegd niet, maar dat komt door een samenloop van omstandigheden. Ik deed mijn vierde stage op deze afdeling van het UMC, vervolgens kon ik voor mijn afstudeeropdracht op dezelfde afdeling met een ander project verder. En dat project kon ik weer voortzetten in een promotietraject, waarbij ik me richtte op de MRI-geleide bestraling van borstkankerpatiënten. Nu dus een postdoc – nog steeds bij dezelfde afdeling, maar met een ander onderwerp. De functie is ontzettend leuk, ik ben nauw betrokken bij klinische innovatie en ik vind het veel leuker om in een ziekenhuis te werken dan in het bedrijfsleven.’
Wat voor stages deed je?
‘In totaal vier stages van elk tien weken, zowel bij academische als niet-academische ziekenhuizen. Eerst bij de vaatchirurgie-afdeling van het MST in Enschede. Toen ging ik naar de afdeling nucleaire geneeskunde bij het Isala Ziekenhuis in Zwolle. Vervolgens draaide ik mee op de gynaecologie-afdeling en het 3D-lab van het Radboud Ziekenhuis in Nijmegen. En mijn laatste stage was bij de afdeling radiotherapie in het UMC Utrecht.’
Hoe kijk je terug op je studie?
‘Positief! Ik deed een bachelor geneeskunde in Utrecht, dus voordat ik aan mijn master technische geneeskunde kon starten, moest ik eerst een pre-master doen – om de technische basis op te krikken. Dat beviel me direct erg goed. Tijdens mijn bachelor in Utrecht merkte ik dat ik niet op mijn plek zat; ik miste de technische verdieping en het logisch beredeneren. Ook voelde ik me toen niet klaar voor de coschappen. In Twente kreeg ik meer technische bagage, dus het is voor mij absoluut een goede keuze geweest. Wel een kanttekening: na je studie stroom je niet zomaar direct door naar een functie van technisch geneeskundige. De medische wereld is conservatief en ze vragen zich nog snel af wat ze hebben aan een TG’er. Maar terwijl de medische wereld nog moet wennen aan deze nieuwe beroepsgroep, zijn er gelukkig wel genoeg plekken waar je terecht kan, zeker in een onderzoeksfunctie.’
Heb je nog tips voor huidige TG-studenten?
‘Ga qua stages op zoveel mogelijk verschillende plekken kijken. Dat heb ik ook gedaan en dat is me erg goed bevallen. Zo kun je beoordelen wat je aanspreekt – en afstoot. Ik koos uiteindelijk op basis van mijn gevoel en wat ik leuk vond. En omdat het zo goed beviel, ben ik al die tijd blijven hangen.’
Tekst: U-Today, Rense Kuipers, november 2022