Wat houdt jouw functie in?
‘Dat is best moeilijk uit te leggen. Ik werk bij de pijngroep van het CHDR, bekend als het centrum voor geneesmiddelenonderzoek. Wij onderzoeken in klinische studies de effecten van medicatie in een vroeg stadium van de ontwikkeling. De eerste keer dat medicatie wordt toegediend in de mens is een streng gereguleerd en complex proces dat veilig en netjes gedaan moet worden. En na de toediening moet je natuurlijk meten hoe het met de mensen gaat.’
Op welke manier doen jullie dat?
‘We meten de effecten van medicatie en brengen het proces in kaart. Daarvoor hebben we allerlei testen in huis, want we willen niet alleen aan mensen vragen hoe het gaat, maar ook de effecten kwantificeren. We doen bijvoorbeeld concentratietesten, maar kijken ook naar het werkgeheugen, we doen oefeningen voor hand-oogcoördinatie, verrichten oogmetingen, testen pijndrempels en checken wat het medicijn doet met bijvoorbeeld de lever. Omdat deze testen vaak niet zomaar te koop zijn, ontwikkelen we die zelf.’
Wat is het belang hiervan?
‘Bij nieuwe medicatie is het redelijk goed te voorspellen welke effecten we mogen verwachten. Dat weten we op basis van de uitslagen van de dierproeven en via modellen en rekenwerk. Maar helemaal zeker weten we het natuurlijk niet, anders hoeven we het niet te testen. We beginnen met een hele lage dosering en vragen dan niet alleen hoe het gaat, maar onderzoeken dat ook. Soms is iemand zich niet bewust van een slechter reactievermogen, maar komt dat wel uit de testen.’
Welke mensen melden zich aan om de medicijnen te testen?
‘Dat zijn vrijwilligers. Het kan gaan om een groep gezonde mensen, maar ook om patiënten. Bij mensen met bijvoorbeeld ALS of Parkinson wil je de effecten weten op het ziektebeeld.’
En wat is jouw rol in het geheel?
‘Ik ben teamleider van de pijngroep. Wij doen studies naar pijnbestrijding. Dat zijn soms onderzoeken naar bestaande medicatie, zoals morfine en pregabaline. Of middelen die bijvoorbeeld zorgen dat de doorgifte van het pijnsignaal er niet meer is. Maar we onderzoeken ook nieuwe varianten, zoals cannabis en nog niet geregistreerde middelen. Er zijn veel mensen met chronische pijnklachten en dat is zorgelijk. Iemand met 24 uur per dag pijn staat anders in het leven dan iemand zonder pijn. Deze persoon heeft ook andere klachten, zoals minder eetlust of zich somber voelen. Medicatie tegen pijn kan soms uit een verrassende hoek komen.’
Hoe ben je bij het CHDR terechtgekomen?
‘Ik woonde tijdens mijn afstuderen bij het Erasmus MC al in Leiden waar ik graag wilde blijven. Ik heb Google Maps erbij gepakt en gekeken welke instanties binnen een acceptabele afstand van mijn huis lagen. Het CHDR zit in Leiden en ze hadden een vacature. Dus ik solliciteerde, maar ik had wel wat twijfels bij het werken met de farmaceutische industrie.’
Maar dat pakte goed uit…
‘Ja, dat was in 2017. Ik begon bij de afdeling Methode Ontwikkeling en het was verrassend leuk. De link tussen technisch geneeskundigen en medicatie wordt niet snel gelegd, we mogen het ten slotte niet voorschrijven. Je verwacht misschien ook chemie, maar de manier waarop we medicijnen onderzoeken is heel technisch; wat ga je meten, wat mis je, wat kan de meting niet? Het is heel clean om met gebruik van geneesmiddelen je meting te valideren.’
Waar maak je als TG-er het verschil?
‘Dat was al tijdens de eerste vergadering. Ik zag de data-analist iets uitleggen aan een arts, die vervolgens wat glazig keek. Ik kon heel goed de informatie van de data-analist toelichten en vertalen voor de arts. Ook het ontwerp van een bruikbare meetopstelling voor in de studie is elke keer weer een puzzel.’