Je werkt tegenwoordig als postdoc op de Universiteit Maastricht, wat doe je daar precies?
‘Ik doe onderzoek naar hartritmestoornissen en met name naar boezemfibrilleren. Die kwaal verhelpen we vaak met ablatie. Dan worden op specifieke plekken in het hart met opzet littekens aangebracht, een methode die aanslaat bij vijftig tot tachtig procent van de patiënten. Ik probeer dat percentage te verhogen door de methode meer specifiek voor patiënten te maken. Nu bestaat er één algemene behandeling. In mijn promotie richtte ik mij al voor een deel op dat onderzoek en nu doe ik dat als postdoc, in een team samen met cardiologen, gespecialiseerd in elektrofysiologie en technici.’
Hoe maak jij als TG’er het verschil in deze functie?
‘Als TG’er weet ik wat klinisch nodig en haalbaar is. Op de universiteit ontwikkelen we allerlei technieken die onder gecontroleerde omstandigheden in het laboratorium goed werken. Maar deze technieken vertalen naar de praktijk, zodat ze ook bij alle verschillende patiënten toegepast kunnen worden, is een heel ander verhaal. Ik heb tijdens mijn afstudeerstage twee dagen in de week als laborant bij ablaties voor hartritmestoornissen rondgelopen. Daardoor ken ik als TG’er de actualiteit en weet ik mijn weg in de vaatkamer. Daar kan ik het verschil maken ten opzichte van technische collega’s.’
Was het moeilijk om na je opleiding een passende baan te vinden?
‘Voor mij persoonlijk niet, dat liep allemaal behoorlijk soepel. Mijn eindstage deed ik op de afdelingen biomedische technologie en cardiologie in Maastricht en daar kon ik blijven zitten voor een promotie. Een paar deuren verderop mocht ik vervolgens als postdoc aan de slag, dus ik heb geen enkele moeite gehad om een passende baan te vinden.’
Welke stages deed je?
‘Ik heb veel stages gelopen, maar als ik kijk naar mijn master, dan gaat het om vier stages. De eerste was op de afdeling neonatologie op het Radboud in Nijmegen en hield ik mij bezig met de zorg voor zieke of vroeggeboren (premature) baby's. Daarop volgde een stage op de intensive care in Rotterdam, gevolgd door een plek op de afdeling chirurgie in Amersfoort. De eindstage was op de cardiologie in Maastricht. Ik vond stagelopen de uitgelezen kans om erachter te komen wat interessant is. Ik koos bewust voor ziekenhuizen verspreid in het land en heel verschillende stages. Ik had en heb een voorliefde voor de cardiologie, daarom koos ik bewust de cardiologie uit als laatste stageplek, zodat dit hopelijk over kon gaan in een promotietraject en dat gebeurde.’
Hoe kijk je terug op je studie?
‘Met een heel goed gevoel. Ik vond het fijn dat alle vakken heel divers werden aangeboden. Voor mijn tijd in Enschede doorliep ik eerst een medische hbo-opleiding. In mijn geval was dat absoluut een voordeel. Ik kon hoofd- en bijzaken al beter van elkaar scheiden en was iets bekender met de materie.’
*Tegenwoordig heeft Ben een vaste aanstelling bij de cardiologie van het MUMC+ met daarbij 60% kliniek. (datum: 01-2024)
Stan Waning, september 2022