Een doctorsbul halen waarop de namen van én de Universiteit Twente én de University of Münster (WWU) prijken, na onderzoek in de laboratoria van beide universiteiten: dat is mogelijk na een overeenkomst die de Rectoren van beide universiteiten en de verantwoordelijke decanen hebben ondertekend op 31 augustus. Intussen zijn drie promovendi aan de slag gegaan binnen zo’n ‘Joint Doctorate Program’.
“Door een deel van hun onderzoek te doen in Münster en een deel in Twente, zullen promovendi niet alleen hun wetenschappelijke mogelijkheden vergroten, maar ze leren ook de subtiele verschillen tussen onze culturen kennen. En bovenal zullen ze de zaadjes planten voor levenslange professionele en persoonlijke verbindingen”, aldus Prof Wilfred van der Wiel in zijn openingswoord voordat de handtekeningen werden gezet. Hij is in Twente hoogleraar Nano-elektronica, maar hij heeft ook. in Münster een deeltijdaanstelling. Van der Wiel participeert, met het Center for Brain Inspired Nanosystems, in een Duits samenwerkingsproject over Intelligent Matter, gefinancieerd dooor de Deutsche Forschungsgemeinschaft.
Het agreement wordt ondertekend (vlnr) door Prof Michael Rohlfing, faculteit Fysica WWU, prof Joachim Jose, faculteit Chemie en Farmacie, prof. Johannes Wessels, Rector Magnificus WWU, Prof. Tom Veldkamp, Rector Magnificus UT, Prof. Jennifer Herek (faculteit Technische Natuurwetenschappen UT) en prof. Joost Kok (faculteit Electrical Engineering, Mathematics and Computer Science UT)
“Voor deze promovendi heeft het MESA+ NanoLab soms mogelijkheden die ze in Duitsland niet hebben, maar ik zie ook promovendi ‘van onze kant’ met hun samples naar Münster gaan om een paar metingen te doen in het lab van bijvoorbeeld het Centre for Soft NanoScience.”
Promovendi laten samenwerken is een mooie ‘bottom-up’ manier van samenwerken, die dan ook nog eens ‘top-down’ wordt bekrachtigd met goede regelgeving. Soms zijn de laboratoriumfaciliteiten complementair, en krijgt de promovendus daardoor meer mogelijkheden. En: je hebt meer mensen om je heen, om je ideeën te toetsen. Die nieuwe verbintenissen zijn waardevol, om Van der Wiel te citeren: ‘human glue is sticky’. De regelgeving aan beide kanten van de grens is verschillend, bijvoorbeeld: wie is eindverantwoordelijk, wie moeten er in de beoordelingscommissie? Dit soort verschillen is allemaal oplosbaar gebleken, zodat er nu een ‘framework agreement’ ligt ‘for a joint program with shared PhD supervision and single certification’, tussen de UT en Münster. Eerder stelden beide universiteiten ‘collaboration grants’ in, relatief kleine projecten die nadrukkelijk dienden als aanjager voor meer samenwerking. Bij Wilfred van der Wiel is dit gelukt, en Rector Tom Veldkamp van de UT ziet de joint PhD’s dan ook echt als een stevige ‘boost’ for verdere samenwerking.
Meer informatie over de mogelijkheden van Joint Doctorate Programs bij Margriet Dekkers
