‘De verwachtingen voor het baccalaureaat waren hooggespannen, maar ze zijn niet uitgekomen’
Frank Twilt
(1942) steekt meteen van wal, zodra ik in zijn studeerkamer zit. Ik heb diverse vragen voorbereid, maar die zijn niet nodig om hem herinneringen te laten ophalen: Frank vertelt zijn eigen verhaal. Ik herinner mij de bevlogen docent van een halve eeuw eerder.
Frank heeft jarenlang vakken als Analyse, Complexe functietheorie en Optimalisatie gegeven en is daarnaast ook lang onderwijsdecaan en opleidingsdirecteur geweest.
Wat vond hij van onderwijsvernieuwingen zoals het Baccalaureaat en de Algemene Propedeuse, in de beginjaren van de THT?
Biografie Frank Twilt
- Opgegroeid: Den Haag
- Studie: wiskunde in Leiden
- 1969-2004: werkzaam bij TW, als universitair (hoofd)docent, onderwijsdecaan en opleidingsdirecteur
De THT startte met een onderwijskundig experiment: het baccalaureaat, dat begon met een algemene propedeuse, de P1. Wat vond je daarvan?
De P1 vond ik een heel goed idee. Er kwamen nogal wat studenten binnen die iets in de techniek wilden, maar nog niet precies wisten wat. Als mentor heb ik gezien dat dat ook echt speelde. Voor zulke studenten was dat algemene eerste jaar nuttig, zij konden zich oriënteren en een keuze maken.
Een ander voordeel had te maken met de kopopleiding: je kon bijvoorbeeld een doctoraal TW doen, als je een baccalaureaat had in een andere richting. Door de gemeenschappelijke vakken hoefden studenten vaak niet al te veel extra vakken te doen om toegelaten te worden tot zo’n kopopleiding. Wat zo’n overstap ook gemakkelijker maakte, was dat de staf in die beginjaren erg op samenwerking gericht was. Je was met een kleine club, kende elkaar en de sfeer tussen de afdelingen was prima. Je had het gevoel dat je aan een gemeenschappelijk doel werkte.
De P1 kwam helaas al snel ter discussie te staan, toen de opleidingsduur korter werd in de jaren 70. Ook van binnenuit was er een druk die af te schaffen, van de kant van de leerstoelen die graag hun specifieke vakken naar voren wilden halen. Zij wilden zich zo vroeg mogelijk profileren om studenten optimaal voor te bereiden op hun vakgebied.
De verwachtingen voor het baccalaureaat waren hooggespannen, maar ze zijn niet uitgekomen. De opleiding bestond alleen aan de THT en werd niet opgepikt door het bedrijfsleven. De studenten kregen een diploma dat in de praktijk niet zoveel waarde had. In de loop van de jaren 70 werd het baccalaureaat weer afgeschaft. Dat leverde frustraties op bij vooral de ‘founding fathers’ van de THT: rector Vlugter op centraal niveau en Van Spiegel en Duijvestijn bij TW. Die hadden zich echt ingezet voor het baccalaureaat en voelden zich verantwoordelijk voor de verwachtingen die bij de studenten waren gewekt en die niet werden waargemaakt. Voor btw’ers die bij ons aanklopten, hebben we gekeken hoe we hen via een aanvullende studiepakket een ir-diploma konden geven. Dat is een hele operatie geweest, die in behoorlijk wat gevallen is gelukt, maar helaas niet in alle gevallen
Het grootste deel van je loopbaan heb je in het TW/RC gebouw doorgebracht. Wat vond je van het gebouw?
Mooi, maar niet perfect. Er waren allerlei ingangen, maar voor bezoekers was niet helder welke daarvan de hoofdingang was, ook niet na een verbouwing.
Bijzonder is dat het RC-deel is ontworpen vanuit de gedachte dat computers steeds groter zouden worden en veel koeling nodig hadden. Centraal stond een grote hal voor die computers en daaromheen werd de rest van het gebouw gefigureerd. Maar ja, dat idee werd al snel door de ontwikkelingen achterhaald. Binnen 15 jaar had je je eigen computer op je bureau, aan grote, centrale computers was nauwelijks behoefte.
Het Rekencentrum. Foto: Beeldbank UT.
Dat het gebouw er gekomen is, was in de eerste plaats te danken aan Van Spiegel, die de bouwpastor was, ook van het gebouw. Hij heeft wel een verkeerde inschatting gemaakt, het gebouw was veel te groot voor TW. In die tijd hadden we een grote instroom, groter dan Delft en Eindhoven, maar dat heeft in latere jaren niet doorgezet. Wij werden kleiner, het gebouw bleef even groot. Bestuurskunde kwam erbij, Informatica kwam erbij, wij werden weggedrukt. De helft die na de brand overbleef was nog steeds te groot voor TW. In 2002 kwam de fusie met de faculteiten Elektrotechniek en Informatica en werd het onvermijdelijk dat TW uit haar gebouw werd gezet. Van Spiegel heeft het nog meegemaakt en was er erg ongelukkig mee. Elke keer als je hem sprak, begon hij erover.
De houten loopbrug naar de Hallen, later de Zilverling, hebben we ook aan Van Spiegel te danken. Die was niet in bestek opgenomen, maar hij had bedongen dat die er zou komen. De voorwaarde was dat de afdeling zelf zouden zorgen dat de houten palen waarop de brug rustte geïmpregneerd zouden worden.
Medewerkers van TW, met in het midden docent Nijdam, impregneren de houten palen van de loopbrug. De vijver is pas later aangelegd. Foto: Faculteit EEMCS (EWI)
Mis deze kans niet, reserveer je exemplaar vandaag nog!"
