‘Als Steve Jobs belt of je maandag langs kunt komen, ga je meteen even kijken waar je een ticket kunt boeken’
‘Ik heb het baccalaureaat Elektrotechniek gedaan en het doctoraal Toegepaste Wiskunde. Wiskunde was eigenlijk ook mijn eerste keus voor het baccalaureaat, maar het probleem was dat ik dat niet kon kiezen, omdat je in Groningen ook wiskunde had. Mijn ouders hadden geen van beiden een universitaire opleiding. Dat ik naar de universiteit ging, was al een grote schok. Ze waren daarom erg voor Groningen, dat was nog te overzien. Dan kon ik heen en weer, dachten ze. Maar ik wilde echt het huis uit. Mijn geluk was dat Enschede ook wel wat veilig en vertrouwd voor ze voelde, omdat mijn moeder daar een broer had. Alleen kon ik dan niet aankomen met wiskunde, want dat had je ook in Groningen. Ik moest dus iets kiezen wat ze daar niet hadden. Zo is het Elektrotechniek geworden.
Gelukkig was de opleiding breed, met een Algemene Propedeuse met veel wiskunde. Het aardige is dat sommige onderwerpen nu nog steeds voorbijkomen. Ik ga iedere dag een half uur op de cross trainer fietsen of trainen en dan zet ik altijd een filmpje van YouTube aan. Ik zie regelmatig iets wat teruggrijpt op de wiskunde uit de eerste paar jaar. Ik herinner mij filmpjes over eigenvectoren en eigenwaarden van een matrix. Ik vind ook bijzonder dat matrixcalculaties zo belangrijk zijn in AI. Door die filmpjes vallen veel dingen snel weer op hun plaats
In de opleiding zaten ook diverse vakken uit de fysica, over golven en golftheorie, over warmteleer, Boltzmann, relativiteitstheorie. Ik vond dat allemaal razend interessant.
Wat ik ook fantastisch vond waren de colleges van Peter Boskma, de wetenschapsfilosoof, die hebben mij zeker gevormd. Ik heb geleerd over hoe je naar dingen kunt kijken. Als je bijvoorbeeld wil begrijpen waarom China en patenten zo’n moeizaame combinatie is, dan is dat omdat je in het boeddhisme een recurring filosofie hebt. Je wordt steeds weer opnieuw geboren, je komt iedere keer weer terug. In die filosofie worden dingen niet uitgevonden, maar ze worden gevonden, ze bestaan al. Je kunt er geen claims op leggen, want hoe kun je een claim leggen op iets wat er al is?
Een ander voorbeeld: meneer Trump. Aan de ene kant zeggen wij in Europa, die liegt dat die barst. Maar in de Amerikaanse filosofie, gaat het over ‘yes, we can’. Wat je wilt dat er is, dat kun je maken. Daarom hebben de Amerikanen ook vliegtuigen uitgevonden. Want ze wilden dat vliegen zou kunnen, bij wijze van spreken.
Mijn belangstelling voor dit soort vragen is gewekt door Peter Boskma. In mijn laatste baan werd ik wel de filosoof genoemd, ook al was ik CEO van een business unit.
Wat ook een filosofische inslag heeft, is het boek Gödel, Escher, Bach van Douglas Hofstadter. Dat is een fenomenaal boek, ik heb het gelezen in mijn studententijd en ik heb het nu nog over heb met mensen. Ik vind het betoverend dat je kunt bewijzen dat het systeem van de wiskunde niet compleet is, dat er dingen waar kunnen zijn die je niet kunt bewijzen.
Als ik terugkijk, dan ben ik heel blij met de brede opleiding die ik heb gehad. Maar ik moet ook zeggen dat je toch wel met een paar misconcepties de wereld in stapt, als je op de universiteit bent opgeleid. Een voorbeeld daarvan is de misconceptie dat een product dat goed is, zichzelf wel verkoopt. In de echte wereld leer je snel dat een goed product maken misschien moeilijk is, maar het verkopen nog veel moeilijker. Op Nederlandse universiteiten wordt over marketing een beetje denigrerend gedaan, terwijl het ontzettend belangrijk is. Amerikaanse universiteiten hebben daar veel meer gevoel voor. Daarom zie je heel veel grote bedrijven in Amerika, en ook start-ups die heel snel heel groot worden. Als in Nederland een product niet goed verkoopt, hebben we de neiging het verfijnder te maken, technisch te gaan fröbelen. Maar in plaats daarvan moet je de straat op, de markt op. Dat krijgen we niet mee, daar wordt op de universiteit nogal ‘poeh poeh’ over gedaan.
Ik heb zelf gemerkt hoe moeizaam het is om een product te verkopen toen we wifi geaccepteerd probeerden te krijgen. Kijk, wifi uitvinden doe je in vijf minuten, qua concept, dat is niet moeilijk. Maar dan komen de echte problemen. Hoe krijg je alle bedrijven in de wereld op één lijn om één communicatietaal te spreken? Hoe krijg je alle landen in de wereld op één lijn om één frequentieband ter beschikking te stellen? Dat is het eigenlijke werk en daar heb ik echt tien jaar aan besteed om dat voor elkaar te krijgen.
De doorbraak kwam toen Steve Jobs met Apple de markt van de laptops op wilde. Hij vond dat de iBooks iets unieks moesten hebben wat andere laptops niet hadden. Op een dag kregen we een telefoontje, van kunnen jullie in Cupertino komen om eens uit te leggen hoe wifi werkt? Ja, als Steve Jobs belt of je maandag langs kunt komen, dan ga je meteen even kijken waar je een ticket kunt boeken. Ik heb een presentatie gegeven met van die slides die je op een overhead project legde. Ik zei een paar dingen en toen nam Steve Jobs het over en die vertelde wat hij nodig had. Na een paar slides vroeg hij of het duidelijk was en toen stapte hij op. Dat was de meeting. Het was duidelijk dat hij zeer geporteerd was van wat we deden en dat graag geïmplementeerd wilde zien in de iBook. De meeste onderhandelingen heb ik vervolgens gedaan met Tim Cook, de huidige CEO, die er toen ook al bijzat.Dat was het begin van de doorbraak, want toen Apple wifi had, moesten de anderen het ook hebben.
Tegenwoordig is wifi niet meer weg te denken. Het grappige is dat als mijn vrouw en ik bijvoorbeeld een trein of een vliegtuig instappen, en we zien het wifi-logo, dan weten wij de historie daarvan; verder niemand in dat hele vliegtuig of in die hele trein heeft enig idee.’