Maandag 17 oktober 2022
Inges bewuste keuze voor verbreding
Tom: ‘Inge, ik kan me herinneren dat we elkaar vorig jaar bij een workshop hebben gezien. Verder weet ik heel weinig van je. Wat doe je bij de UT?’
Inge: ‘Ik werk sinds twee jaar op de centrale beleidsafdeling van de UT. Ik houd me daar bezig met verschillende dossiers die over analyse en monitoring gaan. Daarnaast werk ik voor de beleidsinhoudelijke clusters onderwijs en onderzoek. Ik zorg er bijvoorbeeld voor dat er een UT-jaarverslag komt, houd me bezig met studentenenquêtes en heb een rol in onderwijs- en onderzoeksectorplannen. Ook adviseer ik over de ontwikkeling van de planning en controlcyclus.’
Tom: ‘Volgens mij is het heel breed wat je doet. Vind je dat een leuke manier van werken of ben je op zoek naar een specialisatie?’
Inge: ‘Ik heb er bewust voor gekozen om in de breedte ingezet te worden. Ik vind het namelijk interessant om het verhaal van de UT naar buiten te brengen en daarover te adviseren. Tegelijkertijd ben ik een echte informatiegraver en houd ik ervan om inhoudelijk in dossiers te duiken. Het komt allebei aan bod in mijn werk en daar ben ik heel blij mee. Er zijn veel verschillende partijen betrokken bij wat ik doe en mijn doel is altijd dat zij elkaar begrijpen. Ik zie het als mijn rol om die vertaalslag te maken.’
Tom: ‘Wat is jouw werkwijze om die partijen bij elkaar te brengen? Want niet iedereen praat vanzelf met elkaar. Toch lukt het je.’
Inge: ‘Dat gaat inderdaad niet vanzelf. Ik zorg vooral voor verbinding tussen de faculteiten en de centrale diensten. Maar ook tussen de centrale diensten onderling. Ik probeer zo goed mogelijk te luisteren naar studenten, onderzoekers en docenten. Ik doe dat door contact met hen te leggen, door de telefoon te pakken. Zodat ik op de hoogte ben en weet wat er speelt. Waar maken ze zich druk om? Wat zorgt voor plezier? Als ik zie dat er ergens een probleem is of juist iets heel gaafs, probeer ik er meteen op af te stappen en in gesprek te gaan.’
Tom: ‘Ik werk nog niet zo lang bij de UT in m’n huidige functie en merk dat er veel leuke projecten en talloze mogelijkheden zijn. Heb het idee dat ik daar wel mee moet oppassen. Hoe kijk jij daarnaar?’
Inge: ‘Ik vind dat heel herkenbaar. Toen ik twee jaar geleden met dit werk begon, was het net een snoepwinkel. Nu ben ik niet zo dol op snoep, maar er waren zó veel leuke dingen te doen. Ik weet nog goed dat een vriend tegen me zei: “Zie het als een rijkdom en een kracht.” Ik zou zeggen: kies de dingen die je nu leuk vindt en die nu kunnen. Die andere toffe dossiers zijn er over een jaar ook nog wel. Ga ergens voor en wacht niet af.’
Tom: ‘Over kiezen gesproken: jij koos twee jaar geleden voor deze functie na jaren in de internationalisering te hebben gewerkt op de UT. Waarom?’
Inge: ‘Het was tijd voor wat anders. Ik merkte dat ik telkens dezelfde dingen aan het doen was. Dat was vaak positief en goed, maar er zaten ook dingen tussen waar ik niet zo blij van werd. Ik kwam tot de conclusie dat je er iets van moet maken of moet weggaan, als je niet tevreden bent. Ik heb voor dat laatste gekozen, ook omdat ik de kans kreeg om met een nieuwe baan te beginnen. De keuze voor verbreding is er een die heel goed voor me is geweest.’
Tom: ‘We hebben het nu al een tijdje over werk gehad, maar ik zag dat je ook een unieke hobby – of zelfs business – hebt. Ik heb het over het restauratieproject. Kun je daar wat meer over vertellen?’
Inge: ‘Zeker! Ik heb Nederlands en Kunstgeschiedenis gestudeerd, maar daar doe ik niks mee op de UT. Op een gegeven moment merkte ik dat ik het miste om met oude documenten, geschiedenis en cultuur bezig te zijn. Mijn man en ik gaan om de maand samen naar de kroeg om te kijken of we blij worden van alles wat we doen en we merkten op dat dit een onderwerp is dat vaak terugkomt. We dachten: waarom doen we daar niks mee?’
Tom: ‘Wat doe je daar dan nu mee?’
Inge: ‘Ik restaureer oude objecten. Mijn doel daarmee is tweeledig. Ik wil objecten uit het verleden functioneel een nieuwe toekomst geven en vind het belangrijk om het verhaal daarachter te delen en zo de kennis ervan te bewaren. Het raakt ook mijn duurzaamheidsdoelstelling om producten lang te gebruiken. Veel oude objecten, zoals meubels, zijn gemaakt om honderden jaren mee te gaan. Maar ze worden snel afgedankt, omdat ze stuk of uit de mode zijn. Met veel plezier zet ik me ervoor in om daar wat aan te doen.’
Tom: ‘Heb je iets gerestaureerd wat met de UT te maken heeft?’
Inge: ‘Een link met de UT heb ik nog niet gelegd. Als iemand een gaaf object uit de geschiedenis van de UT heeft, dan houd ik me aanbevolen om daar wat mee te doen en een verhaal over te schrijven. In brede zin heeft mijn hobby wel met de universiteit te maken. Want je kan veel van het verleden leren en ook daarvoor zet ik me in op de UT.’
Tom: ‘Zijn er nog dingen die je graag wil bereiken? Dat kan in je werk of persoonlijk zijn.’
Inge: ‘Ik hoop dat ik een verdiepingsslag kan maken met het jaarverslag van de UT. Dat wil ik graag doorontwikkelen naar een integraal verslag, waarbij financiële en beleidsmatige aspecten nog meer hand in hand gaan. Ik vind het jaarverslag een heel waardevol instrument. Het is er niet alleen om terug te kijken, maar het is er ook om te anticiperen op ontwikkelingen die in de toekomst gaan plaatsvinden. Ook wil ik environmental, social en governance meer vanuit het duurzaamheidsperspectief bekijken. Ik word er erg blij van als we daarover transparant zijn.’
Tom: ‘Ik zie dat je de breedte en diepte in kan in je werk. Volgens mij is dat een heel leuke wisselwerking.’
Inge: ‘Klopt! Zullen we binnenkort een kop koffie gaan drinken? Dan kunnen we nog even doorpraten.’
Tom: ‘Ja, dat vind ik een heel goed plan. Tot dan!’