Maandag 23 mei 2022
Verstoppertje spelen
Maya: ‘Jij en ik zijn naaste collega’s, Dipti, maar we hebben elkaar nog niet eerder ontmoet. Ik vind het altijd leuk om medefaculteitsleden te leren kennen.’
Dipti: ‘Ik ook, Maya. Ik werd enthousiast toen ik zag dat je voor DesignLab werkt, want ik wil al een tijdje in contact komen met DesignLab. Ik zou graag meer willen weten over wat jullie doen.’
Maya: ‘Bij DesignLab verbinden we UT-onderzoekers en -studenten met de buitenwereld – burgers, lokale overheden, organisaties. Mijn werk gaat over het bevorderen van de dialoog, in plaats van dat de UT zegt: ‘dit zijn onze oplossingen, ga je gang en gebruik ze’, of dat de maatschappij tegen ons zegt: ‘dit zijn onze problemen, los ze alsjeblieft op’. Het gaat erom dat de twee werelden elkaar begrijpen en een gemeenschappelijke basis creëren voor samenwerking. Heb jij ervaring met het werken met mensen buiten de academische wereld?’
Dipti: ‘In Twente nog niet zo veel. Ik kwam hier net voordat de covid-pandemie begon. Dat was niet de beste tijd om mijn netwerk op te bouwen. Maar ik kijk ernaar uit om bij dit soort teams te horen en met anderen samen te werken.’
Maya: ‘Goed om te horen! Hoe zou je je onderzoek uitleggen aan mensen buiten de UT?’
Dipti: ‘Ik werk aan steganografie: het proces van het verbergen van informatie in een medium, op zo’n manier dat het niet duidelijk is dat in dat medium een boodschap is verstopt. Dat is anders dan cryptografie, waarbij je ziet dat de informatie er is, maar die is gecodeerd volgens een of andere sleutel. Ik onderzoek vooral afbeeldingen. Wanneer je informatie verbergt in een beeldbestand, doe je bepaalde aanpassingen. De beeldkwaliteit moet zoveel mogelijk intact blijven, om te zorgen dat mensen die aanpassingen niet opmerken. In mijn onderzoek gebruik ik optimalisatie-algoritmes om de juiste balans te vinden tussen beeldkwaliteit en de hoeveelheid informatie die in beeldbestanden kan worden opgeslagen.
Maya: ‘Klinkt alsof je bij de geheime dienst zit! Wat zijn andere toepassingen van je onderzoek?’
Dipti: ‘Tegenwoordig gebruiken veel mensen sociale media. We delen constant foto’s. Iedereen zou afbeeldingen op hun social media profielen kunnen gebruiken om berichten te sturen die alleen bedoeld zijn voor bepaalde ontvangers. Bijvoorbeeld in oorlogssituaties, zoals in Oekraïne. Steganografie kan een krachtig wapen zijn.’
Maya: ‘Dat snap ik, ja. Maar een oorlogssituatie is natuurlijk extreem. Zijn er ook manieren om burgers in onze regio te leren over je onderzoek? Kunnen we ze trainen? Of misschien het bewustzijn vergroten?’
Dipti: ‘Dat zou zeker kunnen. Maar voordat we naar buiten kijken, denk ik dat we eerst UT-studenten bewust moeten maken. Het onderwerp steganografie is nog niet erg aanwezig op onze afdeling. Ik heb nu een aanzet gegeven en heb voorgesteld om masterstudenten steganografiecollege te geven. Langzamerhand ga ik dus de goede kant op.’
Maya: ‘Cool! Gefeliciteerd.’
Dipti: ‘Dank je wel! Ik zie meer mogelijkheden voor trainingen buiten de universiteit op een ander gebied waar ik mee bezig ben: phishing-e-mails. Ik werk aan een project waarin we een dataset analyseren die we van een bedrijf hebben gekregen. We kijken naar het aantal phishing-e-mails en hun kenmerken. Ook heb ik samen met een student gewerkt aan een gamification tool voor trainingsdoeleinden.’
‘Het is interessant om te zien dat we allemaal weten over phishing; de meesten van ons zijn ervoor gewaarschuwd, sommigen van ons hebben zelfs een vorm van training gekregen. We weten dat we niet op bepaalde links moeten klikken, maar veel mensen doen dat toch. Het draait allemaal om het gedrag van mensen wanneer ze een phishing-e-mail zien. We moeten dit gedrag begrijpen. Wat maakt dat mensen op een link klikken, ook al zijn ze gewaarschuwd of getraind? Ik zie mogelijkheden voor interdisciplinair onderzoek, waarbij een technisch perspectief wordt gecombineerd met een sociaal of psychologisch perspectief. Ik zou bijvoorbeeld graag samenwerken met collega’s en studenten van de Faculteit Behavioural, Management and Social Sciences.’
Maya: ‘Vind je het frustrerend om zoveel te weten over deze technologieën, die altijd in ontwikkeling zijn, maar die ver af staan van het dagelijks leven van mensen? Om te weten dat veel mensen zich er niet van bewust zijn?’
Dipti: ‘Ik zou dat niet frustrerend noemen. Ik ben heel gedreven. Maar het is wel zo dat praktijkvoorbeelden motiveren. Om studenten een onderwerp te laten begrijpen, ook steganografie, werken echte toepassingen het beste. Voordat ze hun eigen tool ontwikkelen, willen studenten bijvoorbeeld ervaren hoe bestaande tools werken. Dat wekt hun nieuwsgierigheid. Daarna kunnen ze hun eigen algoritmes ontwikkelen.’
‘Daarom was ik ook zo geïntrigeerd door het idee van challenge-based learning, toen ik naar de UT kwam. Ik heb met collega’s gesproken over hoe we dit kunnen implementeren in onze afdeling en onze vakken. Maar ik heb wel vragen. Hoe vinden we bijvoorbeeld de juiste partners? En hoe zorgen we ervoor dat we hen passende antwoorden geven op hun vragen? Hoe geven we een student een cijfer als een partner niet helemaal tevreden is met de uitkomsten?’
Maya: ‘Nou, ik heb wel wat ideeën die ik graag met je zou willen delen over challenge-based learning. Laten we snel eens afspreken, op de campus.’
Dipti: ‘Ja! Laten we dat doen.’