Ons verhaal#028 Wanders health technology

#028 Wanders health technology

Het verhaal van Massimo’s pleidooi voor veerkracht is een verhaal over Wanders health technology

Falen, falen en nog eens falen – dat is volgens Massimo Sartori hoe je in de wetenschap vooruitkomt. Veerkracht is daarom cruciaal om je eigen weg te vinden, zegt de universitair hoofddocent in Neuromechanics en Wearable Robotics. Maar hoe zorg je dat jouw innovaties vervolgens ook bij de patiënt terechtkomen? Laat dat maar over aan Wander Kenter, manager van het Sustainable Health Technology impulsprogramma bij TechMed Centre. ‘Wij helpen wetenschappers focussen op hun onderzoek en tegelijkertijd die volgende mijlpaal te bereiken.’

Klik voor de Engelse versie

Woensdag 28 April 2021 

Op weg naar de volgende mijlpaal

Massimo: ‘Duurzaamheid in de gezondheidszorg, daar had ik eigenlijk nooit over nagedacht. Wat betekent dat?’

Wander: ‘Ha, dat klinkt misschien als iets met zonnepanelen. Maar het gaat bij ons om een ander soort duurzaamheid: zorgen dat nieuwe kennis niet verwaait, maar ook echt de patiënt bereikt. We bedenken op de UT fantastische innovaties, maar hoe zorg je dat die daadwerkelijk worden gebruikt in de gezondheidszorg?’

Massimo: ‘Hoe ben je op dit pad terechtgekomen?’

Wander: ‘Ik heb altijd een groot hart gehad voor de gezondheidszorg. Onbewust heb ik dat van huis uit meegekregen, denk ik. Mijn oma vertelde vroeger inspirerende verhalen over anderen helpen. Maar tijdens mijn studie geneeskunde liep ik aan tegen het ziekenhuissysteem. Artsen zijn geneigd binnen het eilandje van hun eigen discipline te denken. Als een cardioloog vaststelt dat er met het hart niks mis is, dan moet hij een patient doorsturen naar een andere specialist. Dat paste niet bij me. Ik zocht naar een andere plek in de gezondheidszorg en kwam uit bij een masteropleiding in gezondheidswetenschap, met een focus op technologie. Daarmee kun je allerlei kanten op; je kunt hardware gaan ontwikkelen, of bijvoorbeeld richtlijnen, apps of algoritmes. Gaandeweg kwam daar innovatie bij. Die drie componenten – het klinische, de technologie en de ondernemerskant – zijn voor mij essentieel. 

Massimo: ‘Wat maakt die ondernemerskant voor jou zo belangrijk?’  

Wander: ‘Mijn drijfveer is: zorgen dat wetenschappers impact kunnen maken met hun onderzoek. Dan bedoel ik niet een mooie publicatie of een nieuwe grant krijgen, maar eraan bijdragen dat hun werk het leven van een patiënt verbetert. Ik las dat jij mooi onderzoek doet, dat echt draait om interactie tussen technologie en patiënt. Vaak is medisch-technologisch onderzoek vooral gericht op het klinische of technische proces. Wat daarbij dan wordt vergeten is dat, als je nieuwe technologie in de praktijk wilt gebruiken, je ook moet dealen met beleidsmakers, financiers, patiëntenverenigingen, zorgprofessionals en verzekeraars. Lukt het je om deze partijen in een vroeg stadium bij je onderzoek te betrekken, dan is de kans veel groter dat je ook echt iets kunt veranderen.’ 

Massimo: ‘Bij mij kwam dat besef toen ik met Ottobock ging werken, een vooraanstaand Duits prothesebedrijf. Tot die tijd dacht ik vooral aan de patiënt als de belangrijkste vanzelfsprekende belanghebbende. Bij Ottobock realiseerde ik me: als ik wil dat mijn innovatie vanuit het lab de markt bereikt, moet ik nog veel meer spelers en belanghebbenden betrekken.’

Wander: ‘Tof om te horen dat we die manier van denken delen. Het is een ander uitgangspunt. Niet alleen denken vanuit je eigen professie, maar ook kijken naar alle verbindingen die jouw werk met andere disciplines heeft. Als we die visie overdragen binnen de UT, maken we onze kennis veel beter te gelde.’

Massimo: ‘De overgrote meerderheid van wetenschappers in biomedische technologie en draagbare robotica doen dit werk om mensen met hun onderzoek te helpen, denk ik. Dus het is heel cool dat jij kunt helpen echte impact te hebben. Na mijn studie wilde ik mijn ingenieurskennis inzetten om mensen te helpen. Het werk voor mijn masterthesis had te maken met robotische exoskeletten (uitwendige skeletten) voor revalidatie. Daar is het allemaal begonnen. In diezelfde tijd kreeg een vriend van mij een ongeluk. Van dichtbij zag ik de impact die een lichamelijke beperking bij mensen kan hebben. Dat inspireerde me aan technologie voor ondersteuning en revalidatie te werken. Als ik denk aan wat jij doet, moet ik eerlijk bekennen dat TechMed soms nog als iets onbekends voelt, dat losstaat van wat wij doen op de universiteit. Voelt dat voor jou ook zo – en zouden we een sterkere brug kunnen bouwen?’ 

Wander: ‘Fijn dat je het vraagt, daar worstel ik ook mee in mijn werk. De muur die door sommigen wordt ervaren tussen TechMed en de verschillende vakgroepen wil ik graag afbreken. We kunnen elkaar juist helpen. We hebben bijvoorbeeld de expertise om het veld van stakeholders te begrijpen, zoals wij net bespraken. Aan iedereen die iets doet met gezondheid, technologie en innovatie: ik ben je man. Iedereen kan profiteren van wat we bij TechMed doen.’

Massimo: ‘Hoe?’

Wander: ‘We doen van alles – workshops geven, projecten begeleiden, tools als checklists en templates aanreiken, of gewoon met iemand samen gaan zitten. We helpen voldoen aan technische of ethische richtlijnen en helpen met het juiste papierwerk om te kunnen testen in de kliniek. Voor onderzoekers lijken die dingen soms nog ver weg of niet noodzakelijk, dus het is logisch dat ze daar niet meteen aan denken. Maar om te valoriseren heb je dat uiteindelijk wel nodig. Wij helpen wetenschappers focussen op hun onderzoek en tegelijkertijd die volgende mijlpaal te bereiken.’

Massimo: ‘Heel goed dat die hulp er is. Bij onze ingenieursafdelling zijn maar weinig mensen bekend met medisch-etische voorstellen, en voor contact met ziekenhuizen is geen standaardprocedure. Geweldig dat TechMed daarin kan helpen. Zouden jullie geen introductieseminars kunnen geven, zodat meer mensen weten dat die mogelijkheid er is?’

Wander: ‘Goed idee! Eigenlijk zouden alle PhD-studenten verplicht een bezoekje moeten brengen aan TechMed, om mee te beginnen.’ 

DR. MASSIMO SARTORI (1982)

is universitair hoofddocent aan de afdeling Biomechanische werktuigbouwkunde van de faculteit Engineering Technology (ET), waar hij de leiding heeft over het Neuromechanical Modelling and Engineering Lab. Zijn onderzoek is gericht op het koppelen van roboticatechnologieën met het neuromusculaire systeem om menselijk bewegen te verbeteren. Sartori is geboren en getogen in Italië, en werkte in Duitsland, Australië en de VS.

Wander Kenter (1987)

is programmamanager bij TechMed Centre. Hij leidt het Sustainable Health Technology impulsprogramma, gericht op het versnellen en implementeren van innovatieve gezondheidstechnologie in de zorg. Het programma beoogt UT-healthtechonderzoek sneller naar de markt te brengen en de impact van onderzoekssuccessen te vergroten, onder meer door disciplines en stakeholders samen te brengen.