Ons verhaal#021 Bas’ innovatieve ondernemerschap

#021 Bas’ innovatieve ondernemerschap

Het verhaal van Davids absorbing business is een verhaal over Bas’ innovatieve ondernemerschap

David Fernandez Rivas en Bas Koelewijn overwonnen allebei flinke uitdagingen en creëerden hun eigen kansen. David verliet zijn socialistisch geleide land voor een carrière in het buitenland. Hij startte onder andere een ultrasoon reinigingsbedrijf op basis van microbubbeltechnologie. Bas rondt momenteel zijn master af, ondanks zijn chronische ziekte, en overtreft zo de verwachtingen van anderen. Vandaag vinden David en Bas elkaar in hun passie om verandering te brengen door mensen te helpen met praktische toepassingen in plaats van grote woorden. Deze mannen zijn duidelijk doeners. Wat er ook gebeurt: opgeven is voor hen geen optie. Bas: ‘Theorie is leuk en aardig, maar ik wil mijn persoonlijke ervaring omzetten in actie.’

Klik voor de Engelse versie

Maandag 8 Maart 2021 

Als je het niet probeert, lukt het zeker niet

David: ‘Op LinkedIn staat bij je profiel dat je student bent. Klopt dat?’

Bas: ‘Ja, ik schrijf momenteel mijn masterscriptie bedrijfskunde. Ik richt me op ondernemerschap en innovatiemanagement.'

David: ‘Kun je me iets vertellen over je verwachtingen van het studentenleven? En hoe je als persoon gegroeid bent in je tijd op de universiteit?’

Bas: ‘Mijn opleidingstraject was van jongs af aan ongebruikelijk. Ik heb een chronische aandoening waardoor ik bot- en zenuwpijn, ontstekingen en koorts krijg nadat ik iets inspannends heb gedaan. De belangrijkste groei die ik heb doorgemaakt sinds ik naar de UT kwam, is dat ik mijn beperking niet meer wegdruk. Nu zie ik het als een kans om mijn ervaring te gebruiken als drijvende kracht en een motivatie om de inclusie-agenda vooruit te helpen. Dit is iets waaraan ik positief kan bijdragen.’

David: ‘Het maakt je natuurlijk geloofwaardig. Je gebruikt je achtergrond om te vechten voor inclusie. Wat betekent inclusie voor jou?’

Bas: ‘In mijn ogen zijn inclusie en innovatie vergelijkbaar. Inclusie betekent dat je je openstelt voor stemmen die anders zijn dan de jouwe, en dat je ervoor zorgt dat die stemmen op structurele wijze gehoord worden. Innovatie komt tot stand wanneer we luisteren naar stemmen die nieuwe ideeën uiten. In zekere zin kan inclusie leiden tot innovatie.’

Insiders en outsiders

David: ‘Interessant. Maar inclusie is veelomvattend. Je hebt geslacht, ras, fysieke of lichamelijke beperkingen. We raken al snel overweldigd door de vele redenen waarom mensen in het leven kunnen worden belemmerd. Hoe vertalen we deze grote thema's naar werkbare doelen?’

Bas: ‘De discussie over inclusie moet groot zijn, maar we kunnen klein beginnen met onze acties. Inclusie kan heel eenvoudig zijn. Stel dat ik ziek ben op de dag van een examen. Als ik mijn professor om een alternatief moet vragen, is het net alsof ik om een gunst vraag. Maar dat is het niet: het is mijn recht. Zolang deze uitzonderingen als gunsten aanvoelen, hebben we een atmosfeer waarin mensen kunnen worden buitengesloten. Met “insiders” die prima functioneren binnen de status quo en “outsiders” die buiten de boot vallen.

‘Zonder insiders die ze faciliteren, zullen de outsiders uiteindelijk afhaken waardoor hun ideeën en talenten van de campus verdwijnen. Als we andere geluiden willen horen en het maximale uit mensen willen halen, dan moeten we ze helpen binnenboord te blijven. Het probleem is niet dat iemand in een rolstoel zit. Het probleem is dat er geen hellingbaan is waarmee je naar binnen kunt.’

David: ‘Dat is waar, maar het is niet altijd makkelijk. Ik help graag mensen. Ik hoop dat mijn onderzoek naar injecties zonder naald het leven van mensen met diabetes type I verbetert. Maar ik weet niet altijd hoe ik behulpzaam kan zijn. Uiteraard help ik een bejaarde met een stok bij het instappen in de bus. Maar veel beperkingen zijn minder zichtbaar, en mensen zijn geneigd om hun problemen voor zich te houden. Dus hoe kan ik dan helpen als ik niet weet wat er aan de hand is?’

Bas: ‘Ja, mensen zeggen vaak tegen me: “je ziet er niet ziek uit”. Volgens mij begint het allemaal met bewustzijn. Iedereen heeft vooroordelen, en die vooroordelen moeten we elke dag het hoofd bieden. We moeten rekening houden met de impact die onze keuzes hebben voor verschillende groepen. Zoals je al zei: we weten niet altijd wat er met mensen aan de hand is. Desondanks bedenken we toch een oplossing voor ze. Waarom vragen we ze niet eerst wat zij zelf willen? Heb jij je ooit een buitenstaander gevoeld toen je naar Nederland kwam?’

David: ‘Niet aan de UT. Ik kreeg veel steun van mijn promotor en mijn collega’s. Maar toen ik op zoek was naar woonruimte voelde ik me wel een outsider. In andere landen is een promovendus een student, dus toen ik naar de UT ging probeerde ik goedkope studentenhuisvesting te vinden. Maar ik ontdekte al snel dat in Nederland een promovendus wordt beschouwd als werknemer. De andere studenten waren bang dat ik te serieus was, of gewoon oud.’

Bas: ‘Een kamer vinden was voor mij ook een uitdaging. Als mensen kunnen kiezen tussen iemand van wie ze denken dat die speciale behoeften heeft en dertig anderen die dat niet hebben, dan is de keuze snel gemaakt.’

Kansen en experimenten

David: ‘Zo te horen besteed je veel tijd aan inclusiekwesties. Hoe behoud je een gezonde werk-privébalans?’

Bas: ‘Goede vraag. Het is altijd een dilemma. Ik vind deze kwesties belangrijk, en eraan werken geeft me energie. Dus kan ik ervoor kiezen om me gelukkig te voelen en de fysieke gevolgen maar te accepteren. Of ik kan voor veilig gaan en me fysiek beter voelen, maar daardoor geen dingen meer doen die belangrijk voor me zijn. Eigenlijk zijn dit soort gesprekken een fijne uitlaatklep voor me.’

David: ‘Ik snap het: de kans om met mensen te praten speelt ook een grote rol voor mij om op de UT te blijven. Hier kan ik mensen helpen hun leven vorm te geven. Soms begeleid ik studenten uit het buitenland of van andere instellingen zoals Hogeschool Saxion. Niet alle collega's doen dat. Maar ik vind dat we de mensen die gemotiveerd zijn om te leren een eerlijke kans moeten geven. Als je het niet probeert, weet je nooit wat had kunnen zijn.’

Bas: ‘Precies! We moeten leren om te falen. Dat is de enige manier. Laten we de afloop niet vooraf vaststellen. Daar is wel moed voor nodig. Mensen hebben het vaak over kansen bieden; maar als puntje bij paaltje komt, doen maar weinig mensen dat ook. Geef me een kans, en ik zal die optimaal benutten. Als je maar een beperkt aantal kansen krijgt door gezondheidsproblemen, financiële redenen of wat dan ook, dan wil je zorgen dat je ze grijpt.’

DR. DAVID FERNANDEZ RIVAS (1981)

werd geboren in Havana, Cuba, waar hij nucleaire technologie studeerde. Nadat hij had meegewerkt aan verschillende internationale projecten, begon hij in 2007 in Twente aan zijn promotieonderzoek. Tijdens zijn postdoctorale projecten startte hij een spin-offbedrijf, waarna hij een tenure track kreeg aan de faculteit Engineering en Technologie. Op dit moment leidt hij een multidisciplinair team dat zich bezighoudt met allerlei onderwerpen, van nieuwe microfluïdica voor groene scheikunde tot naaldvrije injecties.

Bas Koelewijn BSc (1988)

is in Den Haag geboren en opgegroeid in Flevoland. Hier speelde hij een actieve rol bij diverse jongerenorganisaties. Na zijn middelbare school ging hij naar de Universiteit Twente voor zijn bachelor in Europese bedrijfskunde. Bas was betrokken bij de introductie van studenten met een beperking op de UT. Ook werkte hij mee aan een researchprogramma gericht op industriële innovatie. Op dit moment werkt hij aan zijn masterscriptie bedrijfskunde.