De hattrick van Leen noordzij
Het is de droom van iedere voetballer: een hattrick scoren. Drie keer scoren in één wedstrijd. Maar niet alleen voetballers kunnen dit, want ook op de UT is het mogelijk om een hattrick te ‘scoren’. De eerste die dit voor elkaar kreeg is Leen Noordzij, alumnus Werktuigbouwkunde.
Leen Noordzij behoort tot de eerste lichting van ruim 200 studenten die in september 1964 begon aan een studie op de toenmalige Technische Hogeschool Twente (THT). Na een studie die voorspoedig liep, ondanks Leen’s actieve studentenleven binnen zijn huis Calslaan 9 en de door hem mede opgerichte studievereniging Isaac Newton, studeerde Leen in 1968 af. De eerste hobbel, het Baccalaureaat (nu: Bachelor) was gehaald. Waar het bestuur van de THT alumni aanspoorde om in het bedrijfsleven aan het werk te gaan, liep het voor Leen wat anders. Aan het aanbod lag het niet: de banen vlogen hem om de oren. Na tijdens een kennismaking uitgehoord te zijn over zijn vakken, ontving Leen de vraag welke opleiding hij eigenlijk had. “Baccalaureus ” was het antwoord, met als reactie “O, dan ben je een veredelde HTS’er”. Zonder verder na te denken besloot Leen terug naar de THT te gaan en een ingenieursbul in de Werktuigbouwkunde te halen. Welgeteld één afgestudeerde was daadwerkelijk na het Baccalaureaat het bedrijfsleven ingegaan.
Groepsfoto eerste Baccalaureaten met rector magnificus Vlugter (vooraan, met ambtsketen) (foto Dagblad Tubantia, aangereikt door Leen Noordzij, 1968)
Een jaar later, in 1969, ontving Noordzij zijn ingenieursbul (nu: Master). Een feestelijke gelegenheid, maar deze uitreiking ging zeker niet zonder slag of stoot en kent een bijzonder verhaal. De uitreiking van de eerste echte (volledig van eigen bodem) Twentse ingenieursbul aan de jonge THT was een evenement waar door alle bestuurders van de faculteiten naar uit werd gekeken. Een bijzonder moment en zeker een om aandacht in de pers mee te krijgen. Uiteraard wilde elke faculteit deze afstudeerder wel leveren. Na een tijdje borrelde de ongeschreven regel op dat de eerste “ingenieur van eigen kweek” uit de faculteit van toenmalig rector Vlugter zou moeten komen: Chemische Technologie. Het zou natuurlijk erg leuk zijn als de rector een van zijn eigen pupillen kon toespreken en in het zonnetje kon zetten. De bestuurders hadden echter geen rekening gehouden met, je raadt het al, Leen Noordzij. Ook nu weer had Leen er een flink studeertempo op nagehouden en met zijn tempo gooide hij deze plannen overhoop. Leen was namelijk sneller dan de andere studenten en meldde zich een kwartiel eerder aan voor het afstuderen dan de nominaal lopende studenten.
Geheel tegen de verwachtingen in deelde rector Vlugter (met frisse tegenzin) de eerste bul dus niet uit aan een CT’er, maar aan een WB’er. In plaats van te erkennen dat Leen de eerste was, werd er gezegd dat er al meer ingenieurs de bul op de THT hadden ontvangen, daarmee suggererende dat Leen dus niet de eerste Twentse ingenieur was. Technisch gezien was dit ook waar, omdat er een paar Delftse studenten in 1964 met hun afstudeerhoogleraar meegegaan waren naar Twente en reeds waren afgestudeerd. Maar, ondanks dit verhaal, blijft Leen wel de eerste Twentse ingenieur van eigen bodem.
Leen Noordzij wordt gefeliciteerd met zijn bul (1969)
Het ingenieursdiploma was echter nog niet genoeg voor Leen en hij besloot zijn academische carrière nog geen vaarwel te zeggen. Leen ging promoveren aan de THT. Hij kreeg een baan bij Natuurkunde als wetenschappelijk medewerker en rondde in 1973 zijn promotie af. Leen werd na de eerste baccalaureus, en na de eerste ingenieur, nu ook de eerste Twentse doctor van eigen bodem. Leen zegde hierna de THT vaarwel: zijn werk zat erop, hij had zijn hattrick voltooid.