Monique over Risicomanagement in de publieke sector
Monique Brewster heeft als directeur van een woningcorporatie vaker met risicomanagement van doen. Toch gaf de Masterclass Risicomanagement in de publieke sector haar hele nieuwe inzichten. Met name de lessen over storytelling waren echte eye-openers.
‘In de bouwwereld gaan grote bedragen om, wat vanzelfsprekend financiële risico’s voor ons als woningbouwcorporatie met zich meebrengt. Maar we hebben ook met risico’s voor onze klanten te maken. Veiligheidsrisico’s bijvoorbeeld, zoals de aanwezigheid van asbest. Risicomanagement is dus wel een thema dat in onze organisatie leeft.’
‘De Masterclass Risicomanagement in de publieke sector liet mij zien hoe je risicomanagement op een gestructureerde, cyclische manier kunt inbedden in je organisatie. In feite gaat het erom dat je regelmatig een open en eerlijk gesprek met elkaar aangaat over wat er speelt en waar het mis kan gaan. Dat is de essentie. Het belang daarvan liet ik zien aan de hand van een verhaal tijdens ons college Storytelling. Ik vertelde over een liftincident zeventien jaar geleden in een van de panden van de woningcorporatie waar ik toen werkte. Daarbij is een kind verongelukt. Bewoners vertelden achteraf dat kinderen vaker gevaarlijke spelletjes deden met die lift. Daar schrokken we van, want als wij met onze eigen medewerkers – waarvan sommigen ook bewoner van onze complexen waren – over de risico’s hadden gesproken en dus van de gevaren op de hoogte waren geweest, hadden we het ongeluk misschien kunnen voorkomen.’
‘Het verhaal van de lift maakte diepe indruk op de groep. En dat is precies waar storytelling om gaat: als je de risico’s goed voor het voetlicht wilt brengen en mensen wilt overtuigen van de manier waarop je deze wilt managen, moet je een goed verhaal hebben. Een verhaal dat echt van jou is, met persoonlijke elementen. Maar ook met een leitmotiv, een terugkerend thema. En wie beter dan Barack Obama konden wij hiervoor als voorbeeld nemen? Samen met de groep analyseerden wij een toespraak van hem en formuleerden een aantal succesfactoren voor het brengen een goed verhaal. Daarin kwamen niet alleen het persoonlijke en het leitmotiv terug, maar ook zaken als fysieke houding en voorbereiding. Dat zijn belangrijke voorwaarden voor een goed verhaal. Je moet een plan B hebben: wat als…?’
‘Over dat plan B en het belang van een goede voorbereiding hield ik mijn eindpresentatie. In de vorm van een getekend verhaal – ik gebruikte plaatjes van een bekende Nederlandse kinderboekenschrijver – vertelde ik over een “mislukte” bewonersavond, waarbij wij met vertegenwoordigers van een gemeente onze plannen ontvouwden voor een nieuw gebouw. Wij dachten dat we blije mensen troffen, maar de bewoners waren juist boos. Achteraf bleek waarom: ze hadden ideeën voor het ontwerp aangeleverd, maar zagen deze totaal niet terug in de plannen. Zo werd een goednieuwsgesprek van het een op het andere moment een slechtnieuwsgesprek, iets waar wij niet op waren voorbereid. Hadden we van tevoren met de betrokkenen gesproken, dan hadden we kunnen weten wat hen dwars zat en de angel er wellicht uit weten te halen. Nu hoorden we dat pas achteraf. Een leerzame les, waaruit blijkt dat risicomanagement niet alleen maar over grootse en meeslepende dingen gaat, maar juist ook van toepassing is op onverwachte, alledaagse situaties.’