De drie decentralisaties in transitie: over  netwerken, sociale media en ‘eigen kracht’.

De ‘Drie Decentralisaties’ kennen hoge maatschappelijke ambities. De hoop rust deels op dat sociale media burgers lanceren richting zelfredzaamheid en sociale participatie. Neem de Digitale Steden Agenda: “focus ligt niet langer op het ‘oplossen voor de ander’, maar veel meer op ‘helpen om het zelf te doen’. Sociale online netwerken en marktplaatsen zijn daarbij van grote waarde.” Maar hoe gemakkelijk is het eigenlijk om dat voor elkaar te krijgen? De Universiteit Twente helpt beleidsmakers en professionals in deze zoektocht.

“Een aantal keer zijn mensen boos weggelopen”

Een recente studie in opdracht van het Ministerie van Binnenlandse Zaken (getiteld Actief Burgerschap, 2013), laat een beeld zien dat het voor burgers om anderen echt te helpen “heel wat vergt  in termen van tijd én in termen van vaardigheden. Dat is niet iedereen gegeven (...) Deze actieve burgers zijn qua aantal dus niet de vaakst voorkomende burger typen.” En ook de mensen waar het allemaal om draait zitten niet altijd te springen om zelfredzamer te worden. Eerste ervaringen in bijvoorbeeld Zaandam bij het ‘in eigen kracht zetten van mensen’ zijn dat je dat niet zomaar voor elkaar krijgt. “Een aantal keer zijn mensen boos weggelopen” (Volkskrant, 27 okt. 2014).

Maatschappelijke veranderingen voer je niet zomaar door

Dit soort maatschappelijke veranderingen voer je natuurlijk ook niet eventjes door. Het is een weg van de lange adem, van zoeken, van vallen en opstaan. Ook, of moet ik zeggen vooral, als het gaat om de vraag hoe sociale mede in dit alles een steentje bij kunnen dragen. Zeker als we ook nog bedenken, dat niet eens de helft van alle volwassen internetgebruikers zich dagelijks op bijvoorbeeld sociale netwerksites begeeft. Hier komt bij, dat wat de voor zelfredzaamheid en sociale participatie in mijn ogen noodzakelijke communicatieve of strategische digitale vaardigheden aangaat, we zwak tot net voldoende presteren. Bovendien vallen de interneteffecten op gezondheidsparticipatie vooralsnog een beetje tegen. (zie dit Trendrapport, pagina 33 en 65).

Universiteit Twente wil de overheid bij deze transitie helpen

Het zal dus niet vanzelf gaan. Beleidsmakers én professionals aan de keukentafel zullen er hard aan moeten trekken. Vanuit de Universiteit Twente willen we de overheid bij deze transitie helpen. In verschillende masterclasses reiken we de komende tijd onze kennis en kunde aan, opgedaan in het vele onderzoek naar hoe de overheid digitale middelen kan inzetten om burgers te helpen. Samen met u gaan we antwoorden zoeken op vragen als “Wat kan wel? Wat kan niet? Wat is nu al mogelijk? Waar zitten de valkuilen?” In verschillende masterclasses gaan we het vraagstuk zowel theoretisch als praktisch doorgronden. Met behulp van echte cases. Daarbij stappen we af van abstracte begrippen als zelfredzaamheid en participatie. We zoeken in plaats daarvan samen met u de verdieping op door te kijken naar concrete uitdagingen als het met elkaar wel of niet kunnen regelen van bij hulp in de huishouding. Of naar helpen bij medicijntrouw en terugvalpreventie samen met de zogenaamde nulde lijn.

Wolfgang Ebbers; Hoogleraar Universiteit Twente
Innovatie en Communicatie bij elektronische overheidsdiensten

Chat offline (info)
Om deze functionaliteit te gebruiken:
Accepteer cookies