Other Places is een gemeenschappelijke expositie van Annelien Dam, Judith Schepers en Danielle Spoelman. In deze multi-solo expositie tonen zij vanuit verschillende perspectieven hun beeld op de andere plek.
Bij Judith Schepers is deze plaats vaak het bos waarbij de fijn getekende bomen erg aantrekkelijk zijn maar waarin ook altijd een dreigend gevoel aanwezig is. Volgens haar is het bos niet alleen maar liefelijk maar kan het ook duister en hard zijn.
Annelien Dam focust zich op de mens in de stedelijke leefomgeving. Deze ruimte biedt geborgenheid maar de lege stille straten doen vermoeden dat dit tegelijkertijd een schijnveiligheid is.
Danielle Spoelman onderzoekt in deze tentoonstelling de relatie tussen mens en de natuurlijke omgeving. In sprookjesachtige beelden lijken mens en dier opgenomen te worden in de bosachtige omgeving terwijl zij zich feitelijk amper van elkaar bewust lijken te zijn.
Al deze Other Places vertellen ons dus tegenstrijdige verhalen. Wat vertelt onze omgeving over ons, hoe zien wij die en welke relaties onderhouden wij nu werkelijk met deze plaatsen? Drie verschillende kunstenaars die vaak op papier werken maar zeer diverse technieken gebruiken van sjabloondruk, fijn tekenwerk tot aan kleurrijk gouache. Other Places nodigt je uit om eens met een andere blik naar buiten te kijken.
De opening door schrijver, dichter, vertaler, journalist en fotograaf Ernst Bergboer, in aanwezigheid van de kunstenaars, vindt plaats op donderdag 28 maart om 16.30 uur.
OVER DE KUNSTENAARS
Annelien Dam is in haar werk veel bezig met de mens in zijn leefomgeving. Een terugkerend onderwerp is de stedelijke werkelijkheid. Zij gebruikt dit onderwerp enerzijds vanwege de liefde voor de formele en visuele kwaliteiten, de gebouwen en de architectuur. Anderzijds heeft het te maken met de mens in de stedelijke omgeving. De straten en ruimten staan vol met statische stilstaande gebouwen, daar tussenin bewegen de mensen en de voertuigen. Hoewel de ruimte statisch is, heeft de mens vaak geen idee wat zich in al die gebouwen en om de hoeken afspeelt. De geborgenheid tussen de gebouwen in een stedelijke omgeving is een schijnveiligheid. Tegelijk verhoudt de mens zich ook tot elkaar. De mens is in staat om samen op te gaan in een menigte en de stad te vullen met leven. Die mensen gaan weer uit elkaar en trekken zich als individu terug in hun eigen gebouwen. En dan treedt de vervreemding en de verstilling van de stad toe.
Judith Schepers maakt tekeningen en installaties. De basis voor haar tekeningen zijn tochten door het bos, verhalen en mythen. Vervolgens volgt een tocht door haar eigen psyche. Haar beelden ontstaan ergens achter in haar hoofd, waar ze een tijdje mogen rijpen, voordat ze op papier gezet worden. Ze schept een wereld in zwart-wit, met heel af en toe een druppeltje kleur en tekent onder andere bossen, vogels en portretten. Momenteel onderzoekt ze de kleur zwart, die eigenlijk geen kleur is, maar een entiteit die het licht opzuigt en transformeert naar iets anders. Zwart reflecteert niet, maar absorbeert. In de natuur is bijna niets echt zwart, tenzij het door vlammen is verkoold. In haar bossen plaatst ze zwarte vlakken, als duistere elementen uit een andere wereld.
Danielle Spoelman gebruikt in haar werk vaak verschillende materialen tegelijk; potlood, inkt, stiften en verf komen regelmatig terug. De laatste tijd werkt zij graag met acryl-gouache, een watervaste, dekkende matte verf waarmee goed in lagen gewerkt kan worden. In haar kleurrijke, verhalende beelden onderzoekt zij waar wij ons bewust of juist niet bewust van zijn. Zij probeert de grenzen van het bewustzijn op te rekken en te onderzoeken wat de verhalen van ons leven zijn. In de serie Mystic Forest toont zij beelden van fantasielandschappen waarin mens en dier opgenomen lijken te worden in het geheel. Wij zijn grotendeels onwetend van het leven in het bos, begrijpen maar amper hoe bomen, plantenrijk en de dieren samenleven. We kijken vaak fragmentarisch alsof we snapshots maken, een tak hier, een vogeltje daar, maar zij merkt dat we ons in het bos ons op een dieper niveau verbonden voelen. Danielle Spoelman wil in deze serie deze onbewuste verbondenheid onderzoeken. Door dit op een aantrekkelijke sprookjesachtige manier te tonen nodigt zij de kijker uit om mee te gaan in dit onderzoek.
