‘Iets met bruggen bouwen’ en de constructie in: dat is wat Wing Yan van jongs af aan al wilde doen. Met die insteek start ze in 2005 dan ook met de studie Civiele Techniek aan de UT. Nu, zeventien jaar later, is ze heel wat ervaringen rijker, maar niet persé met het bouwen van bruggen. Liever verkent ze de grenzen van de civiele techniek en hoe je dit kan toepassen in bredere zin.
Als Wing Yan in 2005 moet kiezen tussen de TU Delft en de UT, gaat haar keuze al snel uit naar het laatste. Dat Enschede misschien geen typische oude studentenstad is, was voor haar eigenlijk een groot voordeel: “Wat ik het leukste vond aan Twente was dat iedereen heel ondernemend was. Je moest echt je eigen feestje maken, dus iedereen was ook heel actief.” En óf Wing Yan er een feestje van maakt! De lijst met dingen die ze naast haar studie doet is eindeloos: o.a. de symposium, activiteiten en buitenlandreis commissie van studievereniging ConcepT, een bestuursjaar bij ingenieursvereniging KIVI en het ESN (Erasmus Student Network), tennis bij Ludica en ijshockey bij The Slapping Studs, werken in de horeca bij Mise en Place én natuurlijk ook met enige regelmaat een feestje in de stad. “Daardoor verkoos ik het wonen in de stad ook boven het wonen op de campus: ik wilde niet te ver fietsen, haha.” Als onderdeel van de DJ crew van Mehrfaut, een groep die feesten organiseert in de stad, staat ze regelmatig in Atak om liedjes te spelen op de keytar die het publiek dan moet raden tijdens ‘Raadje Plaatje’.
Maar buiten Enschede valt er nog veel meer te beleven en Wing Yan schroomt niet om ook die kansen te benutten. Zo gaat ze aantal keer op stage, binnen én buiten Europa. “Ik ben naar Japan, Noorwegen en Nieuw-Zeeland geweest. Ik heb mijn studieperiode echt maximaal benut, elke gelegenheid om iets nieuws te doen pakte ik aan. Zo ben ik ook nog naar China geweest voor de Shanghai World Expo als extra project tijdens mijn master. Gewoon omdat ik het leuk vond.” Nog steeds is ze erg blij met de ervaringen die ze heeft opgedaan tijdens haar studieperiode, voornamelijk die in het buitenland: “Ik heb zo ontzettend veel leuke dingen gedaan. De Batavierenrace, de Betonkanorace van Concept… Maar uiteindelijk ben ik vooral heel blij geweest met de mensen om mij heen die me hebben gemotiveerd om naar het buitenland te gaan voor mijn studie. Ik denk dat dat heel veel heeft bijgedragen aan wie ik ben en de manier waarop ik in het leven sta. En ik ben heel blij met het netwerk wat ik heb opgebouwd, wat heel divers is geworden. Dat is heel waardevol voor mijn eigen bedrijf nu.”
Wanneer het na haar afstuderen in 2012 tijd is om een baan te zoeken, blijkt dat erg lastig door de financiële crisis die op dat moment Nederland in z’n greep houdt. Maandenlang zoekt Wing Yan naar een geschikte functie, ook in het buitenland. Gelukkig komt ze uiteindelijk een leuke vacature tegen van IBM. “Ik wilde daar graag werken omdat ik vond dat ze daar een hele innovatieve inslag hadden. Dus heb ik gesolliciteerd in Zürich en Amsterdam. En ik werd als eerste aangenomen in Amsterdam, waar ik begon als trainee. Later ben ik IT consultant voor watermanagement projecten geweest en uiteindelijk doorgegroeid naar een functie m.b.t. universiteitsrelaties.” Een mooie carrière voor een jonge professional dus, maar dit heeft ook een keerzijde. De arbeidscultuur en de druk vanuit haarzelf maken dat Wing Yan helaas te maken krijgt met een burn-out. “Toen ben ik bij mezelf te rade gegaan waarom dit het geval was en realiseerde ik me dat heel veel jonge mensen om mij heen ook op raakten. Ik had veel hoge verwachtingen van mezelf, en zij ook. Ik wilde even niet terug naar het bedrijfsleven, dus ben ik voor mezelf begonnen om te kijken of ik kon vinden wat ik echt leuk vond.” En zo ontstaat haar 3310 - School for Millennials, oorspronkelijk om workshops te geven voor burn-out preventie bij jongeren. Na vijf jaar is het concept inmiddels uitgegroeid tot een creatieve organisatie die allerlei shows en workshops aanbiedt over thema’s die jonge mensen bezig houden, zoals faalangst, werkdruk, personal branding, en inclusiviteit. Ook op de UT hebben studenten inmiddels kennis mogen maken met de School for Millennials, bijvoorbeeld tijdens Wing Yan’s show op de Bedrijvendagen. “Dat was wel tof, om weer terug te komen in een andere rol. Volgend semester, dus in september, begin ik toevallig ook met diversity and inclusion workshops voor de eerstejaarsstudenten van de faculteit CTW.”
Tijdens de coronaperiode besefte Wing Yan echter dat ze wel toe was aan een nieuwe uitdaging. Inmiddels is ze dus, naast het runnen van haar eigen onderneming, ook actief bij de TU Delft waar ze bij de faculteit Industrieel Ontwerpen werkt als programma coördinator Artificial Intelligence. Regelmatig wordt haar gevraagd wat ze nog doet met haar kennis over civiele techniek. “Mensen denken vaak dat ik een hele andere kant op ben gegaan. Maar civiele techniek betekent voor mij het creëren van een omgeving waardoor mensen betere keuzes maken. En dit doe ik ook in mijn workshops. Dus ondanks dat ik niet in een traditionele civiele techniek rol werk, gebruik ik veel principes nog steeds.” Ondanks dat Wing Yan blij is met haar huidige activiteiten, heeft ze grote ambities voor de toekomst. Met stipt op nummer één: een eigen museum. “Ik wil een ruimte creëren waar mensen dingen leren die we niet op school hebben geleerd, maar eigenlijk wel zouden moeten weten. Bijvoorbeeld personal finance: hoe we met geld om moeten gaan. Of hoe we mentaal gezond blijven in deze wereld, en hoe om te gaan met tegenslagen en emoties. Daar hoop ik iets aan te doen in de toekomst.”
Ondanks dat ze blij is om inmiddels in Amsterdam te wonen en werken, kijkt Wing Yan tevreden terug op haar studententijd en de mensen die ze in Twente heeft leren kennen. Nog steeds is ze bevriend met haar oude doegroep papa’s, voormalige bestuurs- en commissiegenootjes en andere vrienden die ze heeft ontmoet tijdens het uitgaan. De klik met andere UT’ers blijft. “Als je in Twente hebt gestudeerd heb je toch wel een bepaalde mindset denk ik. Niet lullen maar poetsen, recht door zee… Laatst was ik in Spanje voor een conferentie en kwam ik een professor tegen van de UvA. Maar, wat bleek, ze kwam ook van de UT! Dus ja.. Dan heb je toch een klik. En je snapt elkaar gewoon beter. We zijn kritisch en prikken makkelijk door dingen heen.”