Hans Bijloo (WB'78)

Techniek zit bij de familie van Hans (roepnaam) Bijloo in het bloed. Hans werd vernoemd naar zijn oom Jan Antonie, die in het verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog die naam als schuilnaam gebruikte en het niet overleefde. Jan was docent werktuigbouwkunde aan de HTS in Rotterdam. Geen toeval dus, dat Hans na een dag rondkijken bij Philips in Stadskanaal onmiddellijk verknocht raakte aan de mechanisaties en besloot om in 1970 te gaan studeren aan de TH in Twente.

Vanuit het westen van het land verhuist Hans naar de campus voor zijn studie, onder meer vanwege de algemene propedeuse waarbij de keuze van de studierichting werd uitgesteld tot het tweede jaar. “Alles was nog relatief nieuw, en veel werd voor de eerste keer gedaan, ook in het onderwijs. De exacte vorm moest nog worden uitgevonden”.  Zo ook bij de zeilvereniging Euros, waar Hans lid werd omdat het bouwen aan nieuwe “Draaiertjes” heerlijk afleidt na een vol bezette studiedag. “We maakten onze eigen kajuitjes, dus ik zat regelmatig te klussen”, aldus Hans. Veel avonturen en spannende tijden beleefde hij als schipper op de “Ebenhaëzer”, het vlaggenschip van de zeilvereniging: “Met een zijwind van windkracht 6 een smalle brug nemen met een platbodem van 25 meter leer je niet op de TH”. Hij was ook een aantal jaren secretaris bij de WOT, de Werkgroep Ontwikkelings Technieken, die zich bezighoudt met toepassingen van aangepaste technologie voor de Derde Wereld. Zingen in het studentenkoor, het Drienerloos Vocaal Ensemble, waarmee hij diverse evenementen organiseert, leverde ook veel ontspanning op. Zo brengen ze in 1975 de kerstsfeer naar Hertme, tijdens een winterconcertje met midwinterhoorns, en vieren ze in 1975 het 2e lustrum met een groot concert met studentenkoor en -orkest.

In 1978 komt Hans tijdens zijn diploma-uitreiking voor een verrassing te staan: “Het duurde en duurde maar. Ze riepen me maar niet op, ik werd overgeslagen! Ik kreeg het ontzettend benauwd, wat was er mis? Als allerlaatste mocht ik dan eindelijk naar voren komen”. Wat blijkt? Hij krijgt als 250e Werktuigbouwkundig Ingenieur zijn bul uitgereikt! Niet lang daarna verhuist Hans naar Eindhoven, waar hij, na zijn verplichte militaire dienst, gaat werken bij Philips. Eerder deed hij daar al zijn afstudeeropdracht. Jarenlang blijft hij, bij verschillende afdelingen, in dienst bij het bedrijf. De langste tijd werkt hij bij de afdeling voor ontwikkeling van mechanisaties voor de productie van beeldbuizen in Eindhoven. Hier is hij o.a. verantwoordelijk voor de lay-out van een beeldbuizen mechanisatie in China; een lijn van 1000 meter, compleet gemechaniseerd. “Heel bijzonder, om zoiets van een tekening naar werkelijkheid te laten gaan.”

Inmiddels is hij gepensioneerd, maar Hans is zijn tijd aan de THT nog zeker niet vergeten. Nog altijd heeft hij veel contact met een goede studievriend, die ook actief was bij het koor. Daarnaast denkt hij nog regelmatig terug aan de zeilavonturen die hij destijds heeft meegemaakt. En nog steeds zeilt hij graag! Niet meer bij de Euros, maar ’s zomers bij een zeilschool in Friesland om jonge mensen te laten genieten en kennis te laten maken met het zeilen.